Verbum

кастало́м, ‑у, м.

Расліна сямейства бурачнікавых з белымі, сінімі, блакітнымі або чырвонымі кветкамі, сабранымі ў мяцёлчатыя суквецці (ужываецца ў народнай медыцыне).

касцяні́цы, ‑ніц; адз. касцяніца, ‑ы, ж.

1. Лясная травяністая ягадная расліна сямейства ружакветных.

2. зб. Ярка-чырвоныя кіслыя ягады гэтай расліны.

кена́ф, ‑у, м.

Паўднёвая аднагадовая травяністая расліна сямейства мальвавых, з валакна якой вырабляюць шпагат, канаты, мешкавіну. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад лац. cannabis — каноплі.]

лава́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Вечназялёная пахучая расліна з блакітна-фіялетавымі або фіялетавымі кветкамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Іт. lavanda.]

лакры́ца, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых, карэнні якой выкарыстоўваюцца ў прамысловасць і медыцыне. // Корань гэтай расліны; парашок, прэпарат з яго.

[Ням. Lakritze ад лац. liquiritia.]

ло́тас, ‑а і ‑у, м.

Паўднёвая шматгадовая травяністая водная расліна сямейства лотасавых з прыгожымі буйнымі кветкамі. // ‑у, зб. Зараснік гэтай расліны.

[Грэч. lōtés.]

любі́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з зеленавата-жоўтымі кветкамі, карані якой выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кулінарыі.

маніёк, ‑у, м.

1. Вечназялёная, трапічная кустовая расліна сямейства малачаевых, з карэнняў якога атрымліваюць муку.

2. Мука з карэнняў гэтай расліны.

[Ісп. manioca ад інд. mandihoca.]

мудра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Ядавітая травяністая расліна сямейства лілейных з паўзучым карэнішчам і жаўтавата-зялёнымі кветкамі.

пе́рлаўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; Р мн. ‑лавак; ж.

Травяністая расліна сямейства злакавых з лінейным лісцем і суквеццем у выглядзе мяцёлкі.