Verbum

ду́днік, ‑у, м.

Двух- або шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з пустым сцяблом і белымі або ружаватымі кветкамі, сабранымі ў парасонікі.

жаўтазе́ль, ‑ю, м.

Кустовая расліна сямейства матыльковых з жоўтымі, радзей белаватымі кветкамі. І спявае пад тугім вятрыскам Лугавы вясёлы жаўтазель. Караткевіч.

вінагра́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Пладовая павойная расліна сямейства вінаградавых.

2. зб. Буйныя сакавітыя ягады гэтай расліны, якія растуць гронкамі.

артышо́к, ‑а, м.

Травяністая расліна сямейства складанакветных з трубчастымі, мясістымі фіялетавымі кветкамі. // Мясістая кветкавая галоўка гэтай расліны, якая ўжываецца ў ежу.

[Ням. Artischoke.]

агуро́к, ‑рка, м.

1. Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і зялёным прадаўгаватым плодам.

2. Плод гэтай расліны. Насенны агурок.

кена́ф, ‑у, м.

Паўднёвая аднагадовая травяністая расліна сямейства мальвавых, з валакна якой вырабляюць шпагат, канаты, мешкавіну. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад лац. cannabis — каноплі.]

лакры́ца, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых, карэнні якой выкарыстоўваюцца ў прамысловасць і медыцыне. // Корань гэтай расліны; парашок, прэпарат з яго.

[Ням. Lakritze ад лац. liquiritia.]

ло́тас, ‑а і ‑у, м.

Паўднёвая шматгадовая травяністая водная расліна сямейства лотасавых з прыгожымі буйнымі кветкамі. // ‑у, зб. Зараснік гэтай расліны.

[Грэч. lōtés.]

маніёк, ‑у, м.

1. Вечназялёная, трапічная кустовая расліна сямейства малачаевых, з карэнняў якога атрымліваюць муку.

2. Мука з карэнняў гэтай расліны.

[Ісп. manioca ад інд. mandihoca.]

хвошч, хвашчу, м.

Шматгадовая споравая травяністая расліна сямейства хвашчовых з зялёнымі, звычайна галінастымі сцёбламі і лускаватым лісцем. Палявы хвошч. Балотны хвошч.