раслі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раслі́на раслі́ны
Р. раслі́ны раслі́н
Д. раслі́не раслі́нам
В. раслі́ну раслі́ны
Т. раслі́най
раслі́наю		 раслі́намі
М. раслі́не раслі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раслі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Арганізм, які звычайна развіваецца ў нерухомым становішчы, атрымлівае пажыўныя рэчывы з глебы і паветра; адна з найбольш пашыраных форм існавання жывой матэрыі.

Вывучаць расліны.

|| памянш.-ласк. раслі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. раслі́нны, -ая, -ае.

Р. свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раслі́на ж. расте́ние ср.;

аднагадо́вая р. — одноле́тнее расте́ние;

паўзу́чая р. — ползу́чее расте́ние;

вадзяна́я р. — водяно́е расте́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раслі́на, ‑ы, ж.

Арганізм, які развіваецца звычайна ў нерухомым становішчы, атрымлівае пажыўныя неарганічныя рэчывы з глебы і паветра і ператварае іх у арганічныя; з’яўляецца адной з найбольш пашыраныя форм існавання жывой матэрыі.

•••

Аранжарэйная расліна (іран.) — пра далікатнага, распешчанага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раслі́на ж. бат. Pflánze f -, -n; Gewächs n -es, -e;

паво́йная раслі́на Schlíngpflanze f;

паўзу́чая раслі́на Ránkenpflanze f;

кве́ткавая раслі́на Blütenpflanze f;

лістава́я раслі́на Bláttpflanze f;

духмя́ная раслі́на Dúftpflanze f;

дэкараты́ўная раслі́на Zíerpflanze f, Zíergewächs n;

ле́кавая раслі́на Héilpflanze f;

кары́сная раслі́на Nútzpflanze f;

сельскагаспада́рчая раслі́на lándwirtschaftliche Nútzpflanze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Раслі́на ’прадстаўнік расліннага свету’ (Нас., Касп., ТСБМ), раслі́на ’культурная расліна’ (ТС). Параўн. укр. росли́на, польск. roślina, чэш. rostlina, славен. rastlina ’тс’, рус. дыял. раслина́ ’росласць’. Ад *росль, росля (гл.) пры дапамозе суф. ‑ін(а), параўн. рус. поросль, заросли, польск. narośl. Сюды ж расле́нны ’надта ўрадлівы’ (светлаг., SOr, 34, 357).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расліна; культура (спец.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Расліна-паразіт 3/381

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

расте́ние ср. раслі́на, -ны ж.;

одноле́тнее расте́ние аднагадо́вая раслі́на;

ползу́чее расте́ние паўзу́чая раслі́на;

водяно́е расте́ние вадзяна́я раслі́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шышкано́сны бот. шишконо́сный;

~ная раслі́на — шишконо́сное расте́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)