zepsuć

зак.

1. сапсаваць;

zepsuć zabawkę — сапсаваць (зламаць) цацку;

2. сапсаваць; разбэсціць;

zepsuć dziecko — сапсаваць (разбэсціць) дзіця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уберагчы́ bewáhren vt (ад каго-н, чаго-н vor D); behüten vt (захаваць); rétten vt, in Sícherheit bríngen* (выратаваць);

уберагчы́ дзіця́ ад прасту́ды das Kind vor Erkältung schützen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

creeper

[kri:pər]

n.

1) паўзу́н -а́ m. (дзіця́), паўзу́ха f.

2) паўзу́чая расьлі́на; жывёліна з паўзуно́ў

3) Tech. дра́га f.; паўзу́н -а́ m.

•

- creepers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

neglected

[nɪˈglektɪd]

adj.

занядба́ны, недагле́джаны

a neglected child — недагле́джанае дзіця́

neglected studies — закі́нутая вучо́ба

a neglected house — недагле́джаны дом

a neglected garden — запу́шчаны гаро́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pack away, pack off

а) пасыла́ць, адпраўля́ць

The child was packed off to bed — Дзіця́ адпра́вілі спаць

б) рапто́ўна пайсьці або́ пае́хаць; выехаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prattle

[ˈprætəl]

1.

v.

1) лепята́ць; гавары́ць невыра́зна (як дзіця́)

2) балбата́ць, мало́ць языко́м

3) зюзю́каць (як немаўля́тка)

2.

n.

лапата́ньне, зюзю́каньне, балбата́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Táufe

f -, -n

1) хрэ́сьбіны, хрысці́ны, хрышчэ́нне

ein Kind über die ~ hálten* — хрысці́ць дзіця́

2) асвячэ́нне (карабля, будынку і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kíndermund

m -(e)s, -münder

1) дзіця́чы рот

◊ ~ tut Wáhrheit kund — ≅ дзіця́ не хлу́сіць

2) m -(e)s дзіця́чая мо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábgewöhnen

1.

vt адву́чваць

2.

(sich)

(D) etw. — адву́чваць сябе́ ад чаго́-н.; адвыка́ць

ein Kind ~ — адву́чваць дзіця́ ад грудзе́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Луза́н ’спелы арэх, які сам вывальваецца з гранкі’ (ТСБМ, ТС), лузане́ц ’тс’ (Маш.; бялын., Янк. Мат.; ветк., Мат. Гом.), лу́занік ’тс’ (ТС), луза́нчык ’тс’ (Янк. 3.). Да луза́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ан‑ гл. Сцяцко (Афікс. наз., 26). Сюды ж пераноснае паводле падабенства луза́н ’здаровае, тоўстае дзіця’ (кір., Нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)