расхвалява́цца, -лю́юся, -лю́ешся, -лю́ецца; -лю́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна хвалявацца, стаць бурным (пра мора, раку, возера і пад.).

Мора расхвалявалася.

2. Моцна ўсхвалявацца.

Ветэран расхваляваўся ад успамінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхіста́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Пачаць моцна хістацца.

Маятнік расхістаўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць няўстойлівым ад хістання.

Слупок расхістаўся.

3. перан. Пахіснуцца, разладзіцца.

Дысцыпліна расхісталася.

|| незак. расхі́ствацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Настаццё, настацё ’з’яўленне маладзіка’ (карэл., Сцяшк. Сл.; зэльв., Жыв. сл., Сл. ПЗБ, Растарг.). Ад настаць ’з’явіцца’ (да стаць Уступіць’), параўн.: молодзік настае (пра першую квадру месяца, ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сказу́біцца, скозу́бытысь ‘пакарабаціцца, пагнуцца’ (Клім.). Гл. козуб, параўн. ку́зубом ‘насуперак’ (ТС), а таксама ўкр. ко́зубом ста́ти ‘змерзнуць, стаць як кара (аб адзежы)’ < козуб ‘лубяная каробка, кошык’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

учарне́ць разм

1. (змардавацца, знясіліцца) erschöpft [ábgezehrt, áusgezehrt] sein; entkräftet sein;

2. разм (пачарнець, стаць чорным) schwarz wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лідзі́раваць спарт führen vi, in Führung liegen*, an der Spítze liegen*; die Führung übernéhmen* (стаць лідарам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ра́кам прысл разм auf álle víere;

стаць ра́кам sich auf álle víere stéllen; auf állen víeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

афранцу́зіцца, ‑цужуся, ‑цузішся, ‑цузіцца; зак.

Стаць падобным на француза па мове, звычаях і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашвартава́цца, ‑туецца; зак.

Спец. Замацавацца тросамі (швартовамі) каля прычала; стаць на прычал (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяле́ць, ‑ее; зак.

Стаць мелкаводным. Рака абмялела і парвалася на асобныя віры, затокі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)