рэ́па, ‑ы, ж.

1. Агародная караняплодная двухгадовая расліна сямейства крыжакветных.

2. зб. Караняплоды гэтай расліны белага ці жоўтага колеру, прыдатныя для ежы.

•••

Хоць рэпу сёй гл. сеяць.

Як рэпу грызе гл. грызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюльпа́н, ‑у і ‑а, м.

1. ‑у. Шматгадовая травяністая цыбульная расліна сямейства лілейных з буйнымі кветкамі рознай формы і афарбоўкі. Увесь стэп укрывалі дываны цудоўных цюльпанаў. Даніленка.

2. ‑а. Кветка гэтай расліны.

[Іт. tulipano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБЛЯПІ́ХА

(Hippophae),

род кустовых і дрэвавых раслін сям. лохавых. Вядомы 3 віды, пашыраныя ў Еўразіі. На Беларусі ў канцы 19 ст. інтрадукавана абляпіха крушынападобная (H. rhamnoides), звычайная ў аматарскіх насаджэннях.

Калючыя кусты або разгалінаваныя дрэўцы, часта са скрыўленым ствалом, выш. 0,1—7, зрэдку да 15 м. Кветкі паяўляюцца разам з лісцем, дробныя, аднаполыя. Расліна двухдомная (мужчынская і жан.), таму для плоданашэння патрэбна мець у суседстве разнаполыя асобіны. Плод — несапраўдная касцянка шарападобна-авальнай формы, залаціста-жоўты або аранжавы ў жн.—верасні. Размнажэнне насеннем або вегетатыўнае. У пладах шмат вітамінаў, алей. Дэкар. расліны, як лек. сродак выкарыстоўваюць абляпіхавы алей.

Абляпіха крушынападобная: 1 — парасткі жаночай расліны (а — з суквеццямі, б — з пладамі); 2 — парасткі мужчынскай расліны (а — з суквеццямі, б — прырост бягучага года).

т. 1, с. 27

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІРЧА́

(Selinum),

род кветкавых раслін сям. сельдэрэевых. 4 віды. Пашыраны ў Еўропе і Сярэдняй Азіі. На Беларусі ўсюды трапляецца гірча кменалістая (S. carvifolia). Расце на ўзлесках, лугах, у хмызняках.

Голыя шматгадовыя травяністыя расліны з прамастойным, выш. Да 1 м, глыбокабаразнаватым сцяблом з вузкімі крылатымі рэбрамі. Прыкаранёвае і ніжняе сцябловае лісце чаранковае, шматразоваперыстарассечанае, верхняе амаль сядзячае, больш дробнае, менш рассечанае. Кветкі дробныя, белыя або чырванаватыя, у складаных парасоніках. Плод — шырокаэліпсоідны віслаплоднік. Лек. расліны.

Г.У.Вынаеў.

т. 5, с. 263

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акулі́раваць

(ад лац. oculus = вока)

прышчэпліваць адну расліну вочкам другой расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бата́ніка

[гр. botanike (techne) = навука аб раслінах]

навука, якая вывучае расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сукуле́нтны

(лац. succulentus = сакаўны);

с-ыя расліны — тое, што і сукуленты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сцыафі́ты

(ад гр. skia = цень + -фіты)

расліны, якія добра пераносяць зацяненне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фітаклі́мат

(ад фіта- + клімат)

сукупнасць атмасферных умоў, у якіх жывуць расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рыжава́нье ’бадзяга, травяністая расліна’ (ПСл). Ад ры́жы (гл.) па колеры расліны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)