Páuke

f -, -n

1) муз. літа́ўры

2) разм. про́паведзь, каза́нне, настаўле́нне

j-m éine ~ hálten* — чыта́ць каму́-н. ната́цыю

◊ auf die ~ háuen* — падыма́ць шум

mit ~n und Trompéten bei der Prüfung dúrchfallen* — з трэ́скам правалі́цца на экза́мене

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

утапі́цца, утаплюся, утопішся, утопіцца; зак.

1. Загубіць сваё жыццё, кінуўшыся ў ваду. Некалі адна дзяўчына з нашай вёскі не вытрымала, што яе каханага ажанілі з другой, і ўтапілася. Карпюк.

2. Патануць у вадзе пад уздзеяннем сілы цяжару. Лодка ўтапілася. // Загінуць у вадзе. [Людзі:] — Кажуць, што ледзь сам [хлопчык] не ўтапіўся, бедны... Не ўмеў добра плаваць, а кінуўся на выручку. Кулакоўскі. // Праваліцца ў што‑н. мяккае, пушыстае, пухкае. І ўтапілася, укрылася глыбока ў валок Ганначка, сорамна неяк стала, што зманіла матцы. Нікановіч. Апошнія снапы Андрэй падкінуў пад ногі — стаяў пасярод воза; яны ўтапіліся, што ў яму, задраўшыся ўверх камлямі. Пташнікаў. / у перан. ужыв. У вочы [Алесі] глянеш — так і ўтопішся ў іх бездані. Васілевіч. // Разм. Стаць нябачным, схавацца ў якой‑н. вельмі прасторнай, шырокай адзежы. Максім, гледзячы на тое, як Толя ўтапіўся ў яго вялікай кашулі, засмяяўся, нібы набраўшы ў рот вады. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upaść

I зак.

1. упасці; зваліцца; паваліцца;

2. заняпасці;

3. апусціцца; пасці;

4. праваліцца; рухнуць;

projekt upadł — праект праваліўся;

upaść na głowę разм. з глузду з’ехаць; здурнець; звар’яцець

II зак.

раскарміць, адкарміць, упасвіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сквозь предлог с вин. праз (што); скрозь (што);

пробира́ться сквозь толпу́ прабіра́цца праз (скрозь) нато́ўп;

я был гото́в сквозь зе́млю провали́ться я быў гато́вы скрозь зямлю́ правалі́цца;

◊

смотре́ть сквозь па́льцы глядзе́ць праз па́льцы;

сказа́ть сквозь зу́бы сказа́ць праз зу́бы;

смотре́ть сквозь при́зму глядзе́ць праз пры́зму;

смотре́ть сквозь ро́зовые очки́ глядзе́ць праз ружо́выя акуля́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schämen

(sich) (G, vor D) саро́мецца (чаго-н., каго-н.)

sich éiner Sáche (G) wégen [hálber] ~ — саро́мецца чаго́-н.

er schämte sich in Grund und Bóden [zu Tóde, in die Érde hinéin] — ён гато́ў быў скрозь зямэ́р правалі́цца ад со́раму

sich in die Séele hinéin ~ — саро́мецца да глыбіні́ душы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zapaść się

zapa|ść się

зак. абрынуцца; праваліцца; паглыбіцца;

~dł się sufit — абвалілася столь;

podłoga się ~dła — падлога правалілася;

jakby pod ziemię się ~dł — прапаў, як у процьму ўпаў; як праз зямлю праваліўся; як перуном спаліла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

усу́нуцца

1. éinschiebbar sein, sich (hin)éinschieben lássen*;

шуфля́да лёгка ўсу́нулася die Schúblade ließ sich leicht (hin)éinschieben;

2. (прасунуцца, уцягнуцца) dúrchgezogen [dúrchgeschoben] wérden, sich éinfádeln lássen*;

3. (трапіць, праваліцца куды-н.) hinéinfallen* vi (s), (hín)geraten* vi (s), gelángen vi (s);

4. разм. (уваліцца, увайсці) heréinplatzen vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinéinstürzen vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

усу́ну ў ха́ту ins Haus stürzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́спех м.

1. Erfólg m -(e)s, -e, Fórtschritt m -(e)s, -e; Gelíngen n -s (удача);

зы́чу [жада́ю] Вам по́спеху! ich wünsche Íhnen viel Erfólg!;

мець по́спех Erfólg háben; gut ábschneiden* (разм.);

карыста́цца по́спехам Zúspruch háben (пра даклад і г. д.);

не мець по́спеху kéinen Erfólg háben; dúrchfallen* vi (s) (праваліцца);

2. (дасягненне) Léistung f -, -en; Erfólg m;

дамагчы́ся зна́чных по́спехаў bedéutende Erfólge erzíelen;

рабі́ць по́спехі Fórtschritte máchen, vórwärts kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

úmkommen

* vi (s)

1.

гі́нуць

(пры аварыі і г.д.)

nichts ~ lássen* — не дава́ць нічо́му прапа́сці

◊ ich will gleich auf der Stélle ~, wenn ich (nicht)… — правалі́цца мне на гэ́тым са́мым ме́сцы, калі́ я (не)…

2) (vor D) знемага́ць, паміра́ць (напр., ад гарачыні, суму і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

durchbrechen

I dúrchbrechen

*

I

1.

vt прало́мваць, прабіва́ць (адтуліну)

2.

vi (s)

1) прабіва́цца (праз што-н.)

die Blüten bréchen durch — кве́ткі распуска́юцца

auf dem Eis ~ — правалі́цца пад лёд; прарыва́цца

2) права́львацца

II durchbréchen

* vt

1) прабіва́ць (сцяну, загароду); прарыва́ць (фронт)

2) паруша́ць (забарону)

die Schránken ~ — паруша́ць грані́цу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)