Ро́зваль (у Насовіча ро́зволь, відаць, пад уплывам уво́лю) ’задавальненне, раскоша’, параўн. выраз: наеўся ў розволь ’уволю, удосталь’ (Нас.). Да раз‑вал‑іцца ’раскінуцца’ (гл.). Утворана ад асновы (з прэфіксам) і суфікса ‑ь з адцягненым значэннем, як удосталь, уроссып, рус.вдоль, вдоволь і інш. Параўн. з гэтым жа коранем рус.пск.ро́звалень ’мяла, цяльпук’, ро́зваль ’нядбайны, без парадку’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
negligent
[ˈneglɪdʒənt]
adj.
1) няўва́жны (да сваі́х абавя́зкаў), нядба́йны
negligent in his dress — неаха́йны ў во́пратцы
2) занядба́ны; недагле́джаны; запу́шчаны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
быць бестурбо́тным alles auf die léichte Schúlter nehmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пустадо́мак, ‑мка, м.
Разм. Чалавек, які не мае гаспадаркі; дрэнны, нядбайны гаспадар. Разгарнуў свае нататкі.. Слова «пустадомкі» не раз і не два паўтараецца.. У маіх запісах гэта слова сустракаецца з рознымі значэннямі, паўтараецца — з адным: абыякавы, безгаспадарны (пра чалавека).Янкоўскі.Самотна і цяжка Ганне без сыноў. Быццам пустадомкі яны якія, і ў бацькавай хаце месца ім не хапала...Гроднеў.[Апанас:] — Жывеш як пустадомак: ні калёс, ні атос, і кабылу чорт панёс.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
flüchtig
1.
a
1) збе́глы
2) бе́глы, мімалётны
3) павярхо́ўны, нядба́йны
4) хім. ляту́чы
2.
adv мімахо́дзь, спяша́ючыся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
careless
[ˈkerləs]
adj.
1) нядба́лы, нядба́йны; неру́плівы
a careless person — нядба́йла, нядба́йнік, нядба́йніца
2) бестурбо́тны, абыя́кавы
careless of danger — які́ ня дба́е, ня ду́мае пра небясьпе́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
negligent[ˈneglɪdʒənt]adj.
1.fmlнядба́йны, хала́тны, несумле́нны (у адносінах да абавязкаў);
He is negligent in his work. Ён нядобрасумленна ставіцца да працы.
2) сухазе́м’е, утво́ранае ў вы́ніку адступле́ньня мо́ра ці ракі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пустадо́мак ’бестурботны чалавек, які не дбае пра дом, сям’ю, гаспадарку’ (ТСБМ, Янк. 1, Шат., Жд. 2; ушац., Пан. дыс.), ’член сям’і, які не спрыяе дому, а цягне з яго’ (Варл.), пустадо́мец ’тс’ (Юрч.), пустадо́мка ’нядбайная гаспадыня’ (рагач., Нар. Гом.). Утворана ад пустадо́м ’бестурботны, не дбаючы пра гаспадарку’ (Нас., Бяльк., Касп., Гарэц.), першапачаткова, відаць, кароткі прыметнік на базе спалучэння пусты дом (гл. пусты́), параўн. сучаснае пустадо́мы ’нядбайны, ветраны’: зараз багато маладых пустадомых (ветк., Мат. Гом.), параўн. рус.дыял.пустодо́м, пустодо́мок, пустодо́мник ’тс’, укр.пустодо́мок ’тс’, паралельнае макед.пустокуќникъ (пустокукьникъ) < пуст + куќа ’дом, хата’ (охрыдск., Макед. сб., 15, 59); у такім выпадку прыметнік пустадо́мны (Нас.) — другасны.