foray

[ˈfɔreɪ]

1.

n.

напа́д, набе́г, налёт -у m.

2.

v.t.

спусташа́ць, напада́ць з мэ́тай рабу́нку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абараня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Адбіваць напад праціўніка, ворага. Звычайна.. [янот] стараецца схавацца ў пару, але калі яго дагналі і ратунку няма, ён абараняецца мужна і заўзята. В. Вольскі. // Адстойваць свае інтарэсы, правы, погляды. Раптам зрабілася крыўдна, што на бюро.. [Андрэй] не абараняўся, як належыць камсамольскаму важаку. Асіпенка.

2. Зал. да абараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) імклівы напад на пазіцыі праціўніка. [Сцяпанаў] паспеў ужо атакаваць чацвёрку «фокераў», аб якіх папярэджваў наводчык. Алешка. / У спартыўных гульнях. Пешкі белых атакавалі пазіцыю чорнага караля. // перан. Разм. Настойліва і неаднаразова дамагацца чаго‑н. Забыўшыся на свае абавязкі гаспадара,.. [Лявон] атакаваў свайго госця безліччу пытанняў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

incursion

[ɪnˈkɜ:rʒən]

n.

1) рапто́ўны напа́д, уварва́ньне n., налёт -у m.

2) Geol. на́ступ -у m. (мо́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Раць ’войска, ваенны атрад; бітва, вайна’ (ТСБМ, Сержп. Казкі). Параўн. рус. рать, укр. рать ’бітва, змаганне; войска’, серб.-харв. ра̏т ’вайна’, балг. рат ’вайна; войска’, ст.-слав. рать ’бітва, бой, барацьба, вайна’. Прасл. *ratь выводзіцца з і.-е. *rō‑ti‑s (Глухак, 519), параўн. ст.-інд. ṛtìs ’напад’, авест. ərətiš ’энергія’, грэч. ἔρις ’спрэчка, спаборніцтва’, ст.-в.-ням. ernust, с.-в.-ням. ernest ’барацьба, сур’ёзнасць’, лат. erroties ’злавацца’. Гл. таксама ра́таваць, ратны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vórstoß

m -es, -stöße

1) вайск. уда́р, ата́ка, на́ступ

2) спарт. напа́д, на́ступ; рыво́к напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нашэ́сце, ‑я, н.

Напад ворага, запаланенне ім чужой тэрыторыі; навала (у 1 знач.). Ужо нямнога засталося жахлівых слядоў варожага нашэсця. Шамякін. // перан. Разм. Нечаканы прыход, з’яўленне каго‑н. у вялікай колькасці. Ніколі раней гэты горад не бачыў такога нашэсця людзей з кнігамі, агульнымі сшыткамі пад пахай! Паслядовіч.

•••

Мамаева нашэсце — пра нечаканы прыход вялікай колькасці непажаданых людзей.

[Ад імя татарскага хана Мамая, які ў 14 ст, зрабіў спусташальнае нашэсце на Русь; быў пераможаны рускімі на чале з Дзмітрыем Данскім у Кулікоўскай бітве ў 1380 г.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэвенты́ўны

(фр. preventif, ад лац. praeventivus)

папераджальны, засцерагальны;

п-ая вайна — вайна, якая нібыта мае мэтай папярэдзіць або прадухіліць напад праціўніка, а ў сапраўднасці з’яўляецца формай агрэсіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

assault​1 [əˈsɔ:lt] n.

1. напа́д (таксама перан.);

sexual assaults напа́ды з мэ́тай згвалтава́ння

2. пры́ступ, ата́ка, штурм;

an assault on the capital штурм сталі́цы;

take by assault узя́ць шту́рмам;

assault and battery law абра́за дзе́яннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

invasion

[ɪnˈveɪʒən]

n.

1) напа́д -у m., нашэ́сьце n.

2) зама́х -у m. (на правы́); парушэ́ньне (право́ў або́ спако́ю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)