канфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць;
Ставіць у няёмкае становішча; бянтэжыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць;
Ставіць у няёмкае становішча; бянтэжыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
halve
1. дзялі́ць папала́м; дзялі́цца (чым
2. змянша́ць напало́ву;
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nuż
1. часцей у спалучэнні з a:
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ну
1.
ну, начина́йте! ну, пачына́йце!;
ну, что же да́льше? ну, што ж дале́й?;
ну́-ка! ану́!;
ну же! ну (ану́!);
ну тебя́!
ну и пого́дка! ну і надво́р’е!;
ну уж денёк! ну і дзянёк!;
ну и ну! ну і ну!;
(да) ну, неуже́ли? (ды) ну, няўжо́?;
ну не сове́стно ли вам? ну ці ж не со́рамна вам?;
ну хорошо́! ну до́бра!;
ну коне́чно ну вядо́ма;
ну нет ну не;
ну да ну так;
2.
а ну как он прие́дет? а што, калі́ ён прые́дзе?;
ну как кто́-нибудь уви́дит а што, калі́ хто-не́будзь уба́чыць;
3.
он ну крича́ть ён
и ну петь і
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
адчыкры́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саста́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць;
Зрабіць старым, больш старым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ruß
◊ mach kéinen ~ разм.
da wird nicht viel ~ gemácht разм. там до́ўга не цырымо́няцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
-ка
1. (при повелительном наклонении) ану (ставится в начале предложения); (после гласных) ж; (после согласных) жа; чаще не переводится совсем;
ну-ка, покажи́ ану́, пакажы́;
посмотри́-ка на него́ паглядзі́ на яго́;
да́йте-ка пройти́ да́йце (ж) прайсці́;
2. (при будущем времени — ставится перед
а зае́ду-ка я, в са́мом де́ле, к нему́ а зае́ду (
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
дармавы́, ‑ая, ‑ое і дармо́вы, ‑ая, ‑ае.
Атрыманы дарма, за нішто; бясплатны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лафа́, ‑ы,
1. Выгода.
2.
[Ад араб. ūlūfa — салдацкае жалаванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)