пазы́бвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Зыбацца час ад часу. Зараснікі сталі радзейшымі, грунт пад нагамі пазыбваўся. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заілі́ць, ‑ліць; зак., што.

Запоўніць, несці пяском, ілам і пад. Змыты з адхону грунт заіліў дно канала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затраве́лы, ‑ая, ‑ае.

Зарослы травой. Якавенка выскачыў з машыны, прайшоў .. наперад, мацаючы ботамі падатлівы затравелы грунт. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педало́гія​2

(ад гр. pedon = грунт + -логія)

навука аб глебе; глебазнаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

podłożyć

зак.

1. падкласці;

2. маст. пакласці грунт; загрунтаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Úntergrund

m -(e)s, -gründe

1) грунт, падгле́ба

2) палігр. фон, грунт

3) падпо́лле, падпо́льная дзе́йнасць

4) першапрычы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

асклі́злы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Аслізлы. Пастаяў [Макоўчык] хвіліну панура, павольна пайшоў уніз, упіраючыся абцасамі ботаў у асклівлы грунт. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землясо́с, ‑а, м.

Машына для земляных работ, якая пры дапамозе магутнай помпы вымае і перамяшчае разрэджаны вадою грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эдо́метр

(ад гр. edaphos = грунт, зямля + -метр)

прыбор для вымярэння шчыльнасці грунту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Érdboden

m -s, - i -böden зямля́; гле́ба, грунт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)