1. Báumeister m -s, - (інжынер, дойлід); Báuarbeiter m -s, - (рабочы);
2.перанстваральнік) Erbáuer m -s, -, Schöpfer m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гру́зчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца пагрузкай або разгрузкай чаго‑н. Адзін за другім ідуць з баржы на прыстань грузчыкі, несучы мяшкі з мукою.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абхо́дчык, ‑а, м.
Рабочы, які даглядае ўчастак дарогі. Пуцявы абходчык. □ Абходчык я дарожны, Люблю людзей і свет І на дарозе кожны Чытаць умею след.Непачаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
граба́р, ‑а, м.
Рабочы, які выконвае земляныя работы; землякоп. На пракладку асушальных канаў з рыдлёўкамі ў руках выходзілі тысячы калгасных грабароў, працавалі дзесяткі экскаватараў.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збо́ршчык, ‑а, м.
1. Той, хто займаецца зборам чаго‑н. Зборшчык членскіх узносаў. Зборшчык подпісаў.
2.Рабочы, які займаецца зборкай 1. Брыгада зборшчыкаў. Слесар-зборшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсо́бнік, ‑а, м.
Разм. Падсобны рабочы. [Янук:] — Спачатку ідзе адзін падсобнік. Ён раскладвае цэглу.. За ім іду я і раблю кладку .. За мною — другі падсобнік.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаві́льшчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па плаўцы металаў. [Зубава] сядзіць, як на троне, і са спакойнай уважлівасцю слухае, што гаворыць ёй плавільшчык Ваш — Міхалаў зменшчык.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́начнік, ‑а, м.
1. На шахтах у мінулым — рабочы, які займаўся адкатам вугалю з забою; адкатчык.
2. Спартсмен, які займаецца скарасным спускам па спартыўных санях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2. чалаве́к, які́ выконвае ця́жкую і ну́дную рабо́ту
3.рабо́чы конь; конь для верхаво́й язды́
4.AmE, infml таксі́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Страха́р ‘рабочы, які крые стрэхі’ (ТСБМ), ст.-бел.страхаръ (стрехарь) ‘майстар, які крыў стрэхі’ (Ст.-бел. лексікон). Ад страха (гл.), параўн. польск.strzecharz ‘тс’; аднак не выключана адаптацыя запазычанага праз польск.strycharz ‘муляр; той, хто робіць цэглу’ з с.-в.-ням.strīcher ‘тс’ (Нававейскі, Zapożyczenia, 11), збліжанага з польск.strych ‘гарышча’. Параўн. стрыхоўка (гл.).