Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
тэнісі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Ігрок у тэніс. — Калі думкі тэнісіста лунаюць па-за кортам, яму цяжка разлічваць на поспех, — у тон яму адказвала Валя, чакаючы, што Павел зразумее намёк і раскажа пра свае турботы.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карцёжнік, ‑а, м.
Разм. Заўзяты ігрок у карты. Усхадзіліся карцёжнікі. Ці то не падзялілі банка, ці то хто зжульнічаў з іх.Лынькоў.Калі стары Карповіч памёр, як адзіны сын, заядлы карцёжнік, прайграў у карты маёнтак другому карцёжніку.Рунец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
substitute1[ˈsʌbstɪtju:t]n.
1. наме́снік; засту́пнік;
as a substitute for smb. заме́ст каго́-н.
2. заме́на; падме́на;
a substitute player запасны́ (ігро́к)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бамбардзі́р, ‑а, м.
1. У рускай дарэвалюцыйнай арміі — салдацкі чын у артылерыйскіх часцях.
2. Жук сямейства жужаляў, які пры самаабароне мае здольнасць выкідваць з свайго цела едкую вадкасць.
3.Разм.Ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі і пад.).
[Ням. Bombardier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
opposing[əˈpəʊzɪŋ]adj.
1. які́ процістаіць/супрацьстаі́ць;
a player from the opposing teamігро́к з кама́нды праці́ўніка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
БЛУ́МАРТ (Bloemaert) Абрахам
(25.12.1564, г. Горынхем, Нідэрланды — 27.1.1651),
галандскі жывапісец. Зазнаў уплыў франц. мастакоў-маньерыстаў; адышоўшы ад маньерызму, стварыў уласны просты і ясны барочны стыль. Тонавае вырашэнне яго карцін адпавядала прынцыпам караваджызму (святлоценявыя кантрасты). Звяртаўся да біблейскіх і міфал. сюжэтаў. Аўтар жанравых кампазіцый і пейзажаў: «Вяселле Тэтыды» і «Казанне Яна Хрысціцеля» (1638), «Укрыжаванне» (1640), «Адпачынак на шляху ў Егіпет» (1631), «Ігрок на флейце» (1643) і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шу́лер
(польск. szuler, ад чэш. šuliř = ашуканец)
1) ігрок, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія, ашуканскія прыёмы;
2) перан. падманшчык, махляр, ашуканец.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цэ́нтравы, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца цэнтрам (у 1 знач.). Цэнтравы пункт.// Які знаходзіцца ў цэнтры, у сярэдзіне. Цэнтравая лінія. Цэнтравыя адтуліны. Цэнтравы ігрок.//узнач.наз.цэ́нтравы, ‑ага, м. Адзін з ігракоў нападзення ў гульнях (у футбол, хакей і пад.).