ігро́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ігро́к ігракі́
Р. іграка́ іграко́ў
Д. іграку́ іграка́м
В. іграка́ іграко́ў
Т. іграко́м іграка́мі
М. іграку́ іграка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ігро́к, іграка́, мн. ігракі́, іграко́ў, м.

1. Удзельнік якой-н. ігры (спартыўнай, картачнай і інш.).

І. у шахматы.

Заўзяты і.

2. Выканаўца (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ігро́к, -рака́ м. игро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігро́к, іграка, м.

1. Удзельнік якой‑н. ігры (у 3 знач.). Падабраць ігракоў. Запасны ігрок. Замяніць іграка. □ Марцін сам быў заядлым іграком і мог сядзець за сталом з раніцы да поўначы, шлёпаючы патрапанымі картамі. Машара.

2. Разм. Музыкант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігрок, гулец / у карты: карцёжнік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бамбардзі́р

‘ігрок’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бамбардзі́р бамбардзі́ры
Р. бамбардзі́ра бамбардзі́раў
Д. бамбардзі́ру бамбардзі́рам
В. бамбардзі́ра бамбардзі́раў
Т. бамбардзі́рам бамбардзі́рамі
М. бамбардзі́ру бамбардзі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фо́рвард, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У футболе, хакеі: ігрок нападзення, нападаючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэзультаты́ўны, -ая, -ае.

Прадуктыўны па сваіх выніках.

Самы р. ігрок.

|| наз. рэзультаты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.), ігрок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ігра́ч ’музыка’ (Бяльк., Жд. 2, Інстр. III). Рус. дан. игра́чки ’песенніцы’, укр. ігра́ч, грач ’ігрок, музыка’ (Грынч.), польск. gracz ’ігрок, музыка, артыст’, в.-луж. hračk ’ігрок’, н.-луж. grac ’тс’, чэш. hráč ’тс’, славац. hráč ’ігрок, музыка’, славен. igráč ’ігрок, артыст’, серб.-харв. ѝгра̄н ’ігрок, танцор’, балг. игра́ч ’тс’, макед. играч ’тс’. Ст.-бел. играч ’музыка’ (Скарына). Прасл. утварэнне з суф. Nomina agentis ‑ačь ад *jьgrati (гл. іграць). Трубачоў, Эт. сл., 8, 210. Параўн. ігрэц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)