прэтэ́нзія

(лац. praetensio)

дамаганне валодаць чым-н., патрабаванне, іск (напр. п. на спадчыну);

2) скарга, выражэнне незадаволенасці з выпадку чаго-н. (прад’явіць прэтэнзіі);

3) імкненне прыпісаць сабе якасці, якіх звычайна няма (напр. прэтэнзіі на культурнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АПЕЛЯ́ЦЫЯ

(ад лац. appellatio зварот, скарга),

у праве многіх краін абскарджанне прыгавораў ці інш. суд. рашэнняў па крымін. і цывільных справах, якія не набылі законнай сілы. Апеляцыйны суд нанава даследуе сабраныя доказы па справе і мае права або зацвердзіць раней прынятае рашэнне, або вынесці новае. Заканадаўства Рэспублікі Беларусь не прадугледжвае апеляцыі, а перагляд суд. рашэнняў (прыгавораў), якія не набылі законнай сілы, адбываецца ў касацыйным парадку (гл. Касацыя).

2) У пераносным сэнсе — просьба падтрымаць у чым-н.

т. 1, с. 422

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

skarga

skarg|a

ж.

1. скарга;

2. судовы іск; пазоў;

wnieść ~ę — падаць заяву ў суд;

odrzucić ~ę — адмовіць у іску

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прэтэ́нзія

(с.-лац. praetensio)

1) прад’яўленне сваіх правоў на валоданне чцм-н. (напр. п. на спадчыну);

2) скарга, выражэнне незадаволенасці з выпадку чаго-н. (напр. заявіць прэтэнзію);

3) імкненне прыпісаць сабе якасці, якіх звычайна няма (напр. прэтэнзіі на культурнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ánklage

f -, -n) абвінава́чванне; ска́рга

gégen j-n (wégen G) ~ erhében* — пада́ць на каго́-н. у суд (за што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАТРА́ЦКІЯ ПЕ́СНІ,

песні батракоў, парабкаў, наймітаў у памешчыцкіх або кулацкіх гаспадарках; сацыяльна-бытавая нар. пазаабрадавая лірыка. Змест іх — скарга на гаротнае жыццё, цяжкую працу, здзекі гаспадара, сац. пратэст. Глыбінёй пачуцця вылучаюцца песні парабчанкі-сіраты, вымушанай жыць на «служэбным хлебе», што ела «ў сенцах за дзвярмі, аблівалася слязьмі», і наогул найміткі, бо яе хлеб таксама горкі («хто яго ўкусіць, той плакаці мусіць»). Батрацкія песні ўвабралі ў сябе больш раннія бурлацкія і некаторыя прымацкія песні, блізкія да іх сац. гучаннем.

Літ.:

Петровская Г.А. Белорусские социально-бытовые песни. Мн., 1982.

т. 2, с. 350

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асабі́сты ли́чный; персона́льный;

~тая ду́мка — ли́чное мне́ние;

~тыя рэ́чы — ли́чные ве́щи;

а. нагля́д урача́ — ли́чное наблюде́ние врача́;

~тае шча́сце — ли́чное сча́стье;

~тая адка́знасць — ли́чная (персона́льная) отве́тственность;

~тая ска́рга — персона́льная жа́лоба;

~тае запрашэ́нне — персона́льное приглаше́ние;

◊ ~тыя раху́нкі — ли́чные счёты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

complaint

[kəmˈpleɪnt]

n.

1) жа́льба f., нарака́ньне n.

I have no complaint to make — Мне няма́ на што нарака́ць

2) незадавальне́ньне n.

3) фізы́чнае недамага́ньне, хваро́ба f.

A cold is a very common complaint — Засту́да ве́льмі распаўсю́джанае недамага́ньне

4) абвінава́чваньне f., судо́вая ска́рга

to lodge/make a complaint — пада́ць ска́ргу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verwérfen

*

1.

vt

1) закі́нуць (што-н., куды-н.)

2) адхілі́ць (прапанову); адкі́нуць (думку)

die Berúfung wúrde verwórfen — юрыд. касацы́йная ска́рга была́ адхі́лена

2.

(sich) караба́ціцца

(пра драўніну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beschwérde

f -, -n

1) ця́жкасць

2) хваро́ба, не́мач

3) ска́рга

~ éinlegen — падава́ць ска́ргу

~n láufen* über j-n, über etw. ein — паступа́юць ска́ргі на каго́-н., на што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)