разляце́цца, -лячу́ся, -ляці́шся, -ляці́цца; -ляці́мся, -леціце́ся, -ляця́цца; -ляці́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паляцець у розныя бакі.

Птушкі разляцеліся.

2. перан. Раз’ехацца ў розныя бакі, па розных месцах.

Дзеці выраслі і разляцеліся з роднага дому.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Разбіцца, распасціся на часткі, кавалкі ад удару, узрыву.

Талерка разляцелася ўшчэнт.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, аказацца нерэальным (разм.).

Усе мае мары разляцеліся.

5. У палёце або на бягу набраць вялікую хуткасць (разм.).

Ён так разляцеўся, што не дагнаць.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Хутка распаўсюдзіцца, зрабіцца вядомым многім.

Па вёсцы хутка разляцеліся чуткі.

|| незак. разлята́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. разлёт, -у, М -лёце, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Trümmer

pl абло́мкі; руі́ны

in ~ géhen* — разбі́цца, ру́шыцца

in ~ schlágen* — разбіва́ць на дро́бныя кава́лкі; разруша́ць, ператвара́ць у руі́ны

die Stadt sank in ~n — го́рад ператварыўся ў руі́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mak, ~u

м. мак;

mak polny — палявы мак;

cicho jak ~iem zasiał — мёртвая цішыня;

rozbić się w drobny mak — разбіцца ўшчэнт (на друзачкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kapútt

a разм.

1) разбі́ты, палама́ны, сапсава́ны

~ máchen — (са)псава́ць, (па)лама́ць

2) сто́млены, змо́раны, знямо́жаны

~ géhen* — vi (s) (са)псава́цца, разбі́цца

sich ~ láchen — разм. паміра́ць са сме́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пабі́цца, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; ‑б’ёмся, ‑б’яцеся; заг. пабіся; зак.

1. Разбіцца на кавалкі, часткі. Графік пабіўся. Шыба пабілася. □ Збанок упаў на зямлю і пабіўся. Чорны.

2. Пабіць адзін аднаго. Няма тае гадзіны, каб [дзеці] не пабіліся. Колас.

3. Стукнуўшыся, разбіць сабе што‑н. У час крушэння цягніка Шайдоб моцна пабіўся і ляжаў дома. Федасеенка.

4. Псавацца ад штуршкоў, удараў. Яблыкі пабіліся. Гарбуз пабіўся.

5. Падзяліцца на часткі; расшчапіцца. Некаторыя хвоі аж на ралы пабіліся. Чорны. Веснавыя хмары пабіліся на грубы, падняліся ўверх. Грамовіч.

6. перан. Разм. Многа папрацаваць над чым‑н. Пабіцца над задачай. Пабіцца над артыкулам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bit​1 [bɪt] n.

1. a bit крыху́, чуць-чуць, невялі́кая ко́лькасць;

Your advice will help a bit. Твая парада крыху дапаможа;

Wait a bit. Пачакайце хвілінку/крыху.

2. кава́лачак;

every bit усё, ца́лкам; зусі́м

3. AmE, infml 12​1/2 цэ́нта

♦

bit by bit паступо́ва, пакрысе́;

do one’s bit зрабі́ць унёсак, уне́сці свой укла́д;

not a bit ані́, ніко́лькі;

go/fall to bits разбі́цца на дро́бныя ча́сткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разляце́цца

1. (у розныя бакі) aus¦einánder flíegen*; aus¦einánder schíeben*, sich zerstréuen (рассейвацца);

2. разм. (разбіцца) zerspríngen* vi (s), zersplíttern vi (s); перан. in die Brüche géhen*;

разляце́цца на кава́лкі in Schérben géhen*;

3. разм. (распаўсюдзіцца) sich verbréiten, bekánnt wérden;

4. разм. in Schwung kómmen* (пры палёце, бегу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

potłuc się

potłu|c się

зак.

1. разбіцца; пабіцца;

~kły się talerze — пабіліся талеркі;

2. выцяцца, ударыцца;

~c się na schodach — выцяцца на сходах;

3. пабіцца (з кім)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разбіва́цца несов.

1. (раздробляться) разбива́ться;

2. (разделяться на части при колке) раска́лываться; расщепля́ться;

3. (получать повреждения или расшибаться до смерти) разбива́ться; ра́ниться;

4. (разделяться на группы) разбива́ться;

5. перен. (расстраиваться, разлаживаться) разбива́ться; см. разбі́цца 5;

6. страд. разбива́ться; раска́лываться, расщепля́ться; сокруша́ться, распланиро́вываться; разъе́зживаться; развора́шиваться, разбра́сываться; изна́шиваться; разме́ниваться, опроверга́ться; см. разбіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забі́цца ​1, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; ‑б’ёмся, ‑б’яцеся; зак.

1. Ударыўшыся, разбіцца насмерць. Зваліўся з дрэва і забіўся.

2. Разм. Забрацца, схавацца куды‑н. [Унук] забіўся ў куток на печ і ціха плакаў там, каб не чулі. М. Стральцоў. Цяпер толькі б затаіцца, забіцца ў самы цёмны закутак, каб не знайшлі. Быкаў. // Заехаць, зайсці куды‑н. далёка. [Доктар] палічыў за лепшае забіцца ў гэты сапраўды глухі, далёкі ад чыгункі і добрых дарог гарадок. Васілевіч. Страх ахапіў .. [Патапчыка], і ён зноў кінуўся бегчы ў глыб лесу. Забіўся ў такі гушчарнік, што нельга было ісці. Чарнышэвіч.

3. Пранікнуць, папасці куды‑н. (пра ваду, пыл, снег і пад.). Асцё забілася за каўнер.

4. Засмеціцца, закупорыцца. Труба забілася пяском.

5. Паддацца забіванню, аказацца забітым, увагнаным у што‑н. Паля лёгка забілася.

забі́цца ​2, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; б’ёмся, ‑б’яцеся; зак.

Пачаць біцца (у 1, 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)