Жы́чка ’чырвоная стужка’ (абл., ТСБМ). Рус. дыял. жи́чка ’ваўняная пража’, ’суровая нітка’, тул. жи́ча ’кайма, падшыўка’, перм., сіб., кур., пенз. ’чырвоны гарус’, укр. жи́чка ’чырвоная шарсцяная нітка’, ’шарсцяная ці шаўковая тасьма’, польск. życzka ’чырвоная стужка ці тасёмка’, балг. жичка ’нітка’ (Гераў). Параўн. славен. žica ’дрот’, серб.-харв. жи̏ца ’пасма, нітка, дрот, жыла’, балг. жѝца ’дрот’, разм. ’нітка’, дыял. ’сцябло гарбуза, кавуна і г. д.’, макед. жица ’нітка, дрот’, ’слой зямлі’, ’наследнік’. Прасл. *žika > *žica ’стужка, пасма, нітка’. Літ. gijà ’нітка ў аснове тканіны’, лат. dzija ’тс’, а таксама ’матуз для пад’ёму бортніка на дрэва’, вед. jiya ’цеціва’, ст.-іран. ǰiyā ’жыла’, грэч. βιός ’лук’. Узыходзіць да таго ж і.-е. кораня, што жыла (гл.): *g​u̯heiə‑, *g​u̯hī‑ ’жыла, стужка’. Покарны, 1, 489; Фасмер, 2, 57–58; БЕР, 1, 549; Брукнер, 669; Скок, 3, 679–680; Траўтман, 87. Корань g​u̯hī‑ атрымаў у слав. ‑k‑ (Мейе, Études, 209) і трансфармаваўся ў *ži‑k‑; з памянш. суфіксам *‑ьk‑ атрымліваецца жычка (форм. žica мае ‑c‑ па бадуэнаўскай палаталізацыі). Аб прасл. *žica ў суч. слав. мовах гл. Чумакова, Совещание по ОЛА (Ужгород, 25–28 сентября 1973 г.). Тезисы докладов. М., 1973, 80–82. Значэнне ’чырвоная стужка’ ў бел., укр., польск. сфарміравана, відаць, не незалежна, не выключана, што распаўсюджана з польск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прысука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.

Сукаючы, прымацаваць, далучыць. Прысукаць нітку. □ Калі парвецца нітка, трэба імгненна прысукаць, каб яна роўна клалася на пачатак. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

yarn [jɑ:n] n.

1. пра́жа; ні́тка

2. infml (до́ўгі) раска́з; вы́думка, анекдо́т; ба́йка;

spin a yarn раска́зваць ба́йкі, пле́сці небылі́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Міжыну́ціна ’памылка пры снаванні’ (Дабрав., Кросны). Да між 1 і ніць, ні́тка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрыго́р ‘шво, калі зверху нітка кладзецца каля ніткі, а ўнізе ўдвая’ (Варл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rope​1 [rəʊp] n.

1. кана́т, вяро́ўка

2. ні́тка, вя́зка;

a rope of onions вя́зка цыбу́лі;

a rope of pe arls ні́тка жэ́мчугу

♦

give smb. enough rope даць каму́-н. свабо́ду дзе́янняў;

a rope of sand падма́нлівая трыва́ласць;

know the ropes infml ве́даць усе́ хады́ і вы́хады

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мікро́н, ‑а, м.

Мільённая частка метра. Лязо непрыкметна, мікрон за мікронам, здымала з паперы напісаныя тушшу літары. Новікаў. Нітка таўшчынёй з мікрон настолькі малая, што яе немагчыма разгледзець у аптычным мікраскопе. «Звязда».

[Ад грэч. mikrós — маленькі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pearl [pɜ:l] n. жамчу́жына, жэ́мчуг;

a string of pearls ні́тка жэ́мчугу

♦

cast/throw pearls before swine сы́паць бі́сер (пе́рлы) пе́рад сві́ннямі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tenuous [ˈtenjuəs] adj.

1. то́нкі;

a tenuous thread то́нкая ні́тка

2. сла́бы;

a tenuous difference нязна́чная ро́зніца;

a tenuous claim пусцяко́вае патраба́ванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лёска, ‑і, ДМ лёсцы; Р мн. ‑сак; ж.

Прымацаваная да вудзільна нітка (валасяная, капронавая і пад.) з рыбалоўным кручком на канцы. Лёска з’яўляецца адной з самых важных, самых адказных частак вуды. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)