жэто́н

(фр. jeton)

1) металічны значок, які паказвае на прыналежнасць да якой-н. арганізацыі або выдаецца на памяць аб якой-н. падзеі;

2) металічны або пластмасавы кружок, які дае права на атрыманне чаго-н., замяняе манету (напр. для аплаты праезду ў метро).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жэто́н м.

1. (значок) Dénkmünze f -, -n, Plakétte f -, -n;

2. (фішка) Jetón [ʒə´tɔ̃:] m -s, -s, Spíelmarke f -, -n; kléine Bléchplatte; Automátenmünze f -, -n, Münze f; Márke f -, -n (для аўтамата)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жэто́н

(фр. jeton)

1) металічны значок, які паказвае на прыналежнасць да якой-н. арганізацыі або выдаецца на памяць аб якой-н. падзеі;

2) металічны або пластмасавы кружок, якія дае права на атрыманне чаго-н., замяняе манету (напр. для аплаты праезду ў метро).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Nádel

f -, -n

1) іго́лка

die ~ éinfädeln — уця́гваць ні́тку ў іго́лку

wie auf ~n sítzen* — сядзе́ць як на іго́лках

2) шпі́лька

3) бат. шыпу́лька

4) знак, значо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падшпілі́ць, падшпі́льваць mit Stécknadeln beféstigen;

я падшпілю́ сту́жку шпі́лькай ich werde das Band mit éiner Stécknadel beféstigen; áufstecken vt; ánstecken vt (прымацаваць);

падшпіліць валасы́ die Háare áufstecken [hóchstecken];

падшпілі́ць значо́к [кве́тку] да пінжака́ ein Ábzeichen [éine Blúme] an das Jackétt ánstecken;

падшпілі́ць бант éine Schléife ánstecken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pin​1 [pɪn] n.

1. шпі́лька;

a safety pin англі́йская шпі́лька;

a drawing pin кно́пка

2. значо́к; бро́шка

♦

bright/clean/neat as a new pin бліску́чы; чы́сты; акура́тны; ≅ як з іго́лачкі;

I don’t care a pin наплява́ць;

pins and needles калаццё (пра канечнасці);

I’ve got pins and needles in my foot. У мяне нага здранцвела;

on pins and needles як на цвіка́х, як на іго́лках

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́ўза, ‑ы, ж.

1. Кароткі перапынак у гучанні чаго‑н. [Насця:] — Каб вы ведалі, як цудоўна жыць і змагацца... Змагацца і, — яна зрабіла паўзу, а потым шэптам выдыхнула: — кахаць... Шамякін. — Нічога, хадзіў нагамі, пазіраў вачамі, слухаў вушамі, — з горкай іроніяй загаварыў Саўка. Войт і яго прыяцелі клюнулі насамі і прыгнулі галовы. Невялікая, няёмкая паўза, некаторае замяшанне. Колас.

2. Перапынак у якім‑н. дзеянні, занятку, працэсе. Раней Ганін дзень меў нейкія незапоўненыя паўзы, пустыя часіны. Грамовіч.

3. Спец. Перапынак у гучанні музычнага твора або якой-небудзь яго часткі. // Значок для абазначэння гэтага перапынку ў нотах.

4. Спец. Пропуск ненаціскнога складу ў вершы, пераважна ў трохдольным.

[Грэч. páusis — прыпынак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

1. Прымацаваць шпількай; прыкалоць. Прышпіліць паперу кнопкамі. □ Галя хуценька, похапкам надзела сукенку, прышпіліла як папала косы і выйшла ў першы пакой. Сабаленка. Рыбаку каля самага сэрца Прышпіліў я значок з Ільічом. Панчанка.

2. перан. Разм. Дадаць, далучыць (звычайна без патрэбы, не да месца). Аўтар «прышпіліў» да персанажаў лірычныя матывы, але нідзе не развіў іх і не паставіў у дзейсную і вобразную залежнасць ад канфлікту і ідэі. «Полымя». // Даўшы, замацаваць за кім‑н. (мянушку, празванне і пад.). Можа з дому яе [мянушку Свярдзёлак] прывёз, з-пад Валожына, а можа тут ужо нашы хлопцы прышпілілі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pin

[pin]

1.

n.

1) шпі́лька f.; бро́шка f., значо́к -ка́ m.

a safety pin — агра́фка f.

a clothes pin — за́шчапка f. (для бялі́зны)

2) кало́к -ка́ m. (у музы́чных інструмэ́нтах)

2.

v.t.

1) прышпі́льваць

2) сашчапля́ць; прымацо́ўваць (шпі́лькай)

3) прыду́шваць, прыва́льваць

•

- on pins and needles

- pin down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

во́чка ср.

1. (уменьш. к во́ка) глазо́к м.; гла́зик м.;

2. (отверстие) глазо́к м.; очко́;

3. (почка) глазо́к м.;

4. (значок на игральной карте) очко́;

5. (в вязании) пе́тля ж.;

6. (в сети) очко́, ячея́ ж., яче́йка ж.;

◊ гля́нуць хоць адны́м ~кам — взгляну́ть одни́м глазко́м;

стро́іць ~кі — стро́ить (де́лать) гла́зки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)