значо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. значо́к значкі́
Р. значка́ значко́ў
Д. значку́ значка́м
В. значо́к значкі́
Т. значко́м значка́мі
М. значку́ значка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

значо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Пласцінка, кружок і пад. з якім-н. адбіткам, які носіцца на грудзях як упрыгожанне, памятны знак ці знак прыналежнасці да якой-н. арганізацыі.

Памятны з.

Універсітэцкі з.

2. Умоўная паметка на чым-н.

Паставіць значкі на палях кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

значок м. значо́к, -чка́ м.; (помета — ещё) паме́та, -ты ж., ме́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

значо́к, -чка́ м.

1. значо́к;

2. (условная помета) значо́к, ме́тка ж.;

паста́віць ~чкі́ на паля́х кні́гі — поста́вить значки́ (ме́тки) на поля́х кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

значо́к, ‑чка, м.

1. Металічная пласцінка прамавугольнай, круглай або іншай формы з пэўным адбіткам, якую носяць на грудзях як знак прыналежнасці да той ці іншай арганізацыі, катэгорыі людзей, у памяць аб якой‑н. падзеі і інш. Камсамольскі значок. Універсітэце значок.

2. Фігура, чарцёж, малюнак з умоўным значэннем. Друкарскі значок. // Умоўная паметка. — Чакай, — затрымаў .. [Сяргея] Юрка. — Калі з хутара хто-небудзь пойдзе, я таксама пайду ўслед. Па дарозе буду чарціць палкай рымскія пяцёркі. Па гэтых значках і шукайце мяне. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значо́к м.

1. (нагрудны) Ábzeichen n -s, -; Plakétte f -, -n; Ánstecknadel f -, -n;

2. (пазнака) Zéichen n -s, -; Kénnzeichen n -s, -; Mérkzeichen n -s, -;

паста́віць значо́к на паля́х ein Zéichen [Häkchen] am Rand máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нагру́дны, -ая, -ае.

Прызначаны для таго, каб насіць на грудзях; які знаходзіцца на грудзях.

Н. значок.

Нагрудныя плаўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перачапі́ць сов., в разн. знач. перецепи́ть;

п. ваго́ны — перецепи́ть ваго́ны;

п. значо́к — перецепи́ть значо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшпілі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ліцца; зак.

1. Стаць непрышпіленым, адкалоцца.

Значок адшпіліўся.

2. Расшпіліцца, выпасці з пятлі.

Гузік адшпіліўся.

|| незак. адшпі́львацца, -аецца і адшпіля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фестыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фестывалю. Фестывальны значок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)