весяло́сць, ‑і, ж.

Уласцівасць вясёлага. Зусім нязначны выпадак змяніў настрой Алёшы і вярнуў яму прыроджаную весялосць. Васілевіч. // Радасць, радасны настрой. Гладкі і ружовы твар Крывахіжа так і дыхаў весялосцю, здароўем. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліфава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шліфаваць.

2. у знач. прым. Які адшліфаваўся; гладкі. Сярод гэтых купін бліскучымі стужкамі павіваліся часамі палоскі вады, чыстыя, гладкія, як шліфаванае шкло. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрамбава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад утрамбаваць.

2. у знач. прым. Шчыльны, гладкі, убіты. Шафёр гнаў машыну па беразе, проста па ўтрамбаваным пяску, па прыбойных лужынах — аж разляталася вада. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glib

[glɪb]

adj.

гаварлі́вы, гаваркі́, гла́дкі на язы́к

glib excuses — гла́дкія адгаво́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гла́дкий прям., перен. гла́дкі;

гла́дкая доро́га гла́дкая даро́га;

гла́дкая речь гла́дкая гаво́рка;

с него́ взя́тки гла́дки што з яго́ во́зьмеш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́слізганы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выслізгаць.

2. у знач. прым. Гладкі, выгладжаны да бляску. Востра паблісквала выслізганая падкова. Лынькоў. Калі пачало развідняцца, выслізганыя гусеніцы, ляскочучы, лічылі апошнія кіламетры магістраль. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; зак., каго-што.

Прадаць усё, многае або ўсіх, многіх. Першыя пасляваенныя невялікія хаты змагароўцы папрабавалі ў суседні .. раён, а сабе замест іх збудавалі прасторныя дамы пад гладкі вугал. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glossy2 [ˈglɒsi] adj. бліску́чы і гла́дкі;

glossy paper гля́нцавая папе́ра;

She had glossy black hair. У яе былі бліскучыя чорныя валасы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саці́н, ‑у, м.

Баваўняная ці шаўковая тканіна, якая мае гладкі бліскучы правы бок. Нямала спакусы тут і для самой гаспадыні: і гэтакі, што мяса, шчыльны і мяккі мультан, і сацін, і корт на спадніцу. Васілевіч.

[Ад фр. satin — атлас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

silk [sɪlk] n. шоўк;

raw silk шоўк-сырэ́ц;

be dressed in silks хадзі́ць у шаўка́х

as smooth as silk гла́дкі як шоўк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)