бесталко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Някемлівы, няцямлівы, неразумны. Бесталковы гаспадар.

2. Бязладны, хаатычны; бяссэнсны. А думкі, бесталковыя, дзікія думкі заварушыліся ў ім [у Васілю] скора-скора, як снег. Колас. [Дубовік] ішоў дадому з такім адчуваннем, нібы толькі закончыў нейкую бесталковую беганіну. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалёны, -ая, -ае.

1. Хворы на шаленства (у 1 знач.).

Ш. воўк.

2. Які страціў разважлівасць, цвярозы розум.

Шалёная, што ты надумала рабіць!

3. перан. Вялікай сілы, напружаны; нястрыманы ў пачуццях.

Шалёная скорасць.

4. перан. Неўтаймоўны, люты.

Ш. характар.

5. перан. Выпадковы, бязладны.

Шалёная куля.

Шалёныя грошы — грошы, якія лёгка дастаюцца і таму расходуюцца неэканомна.

Шалёныя цэны (разм.) — вельмі высокія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rough-and-tumble

[,rʌfənˈtʌmbəl]

1.

adj.

бязла́дны; буйны́

2.

n.

тузані́на, валтузьня́, бо́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inordinate

[ɪˈnɔrdənət]

adj.

1) празь ме́ру вялі́кі, празьме́рны

2) неўтаймава́ны

3) нерэгуля́рны; бязла́дны, хааты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

incoherent [ˌɪnkəʊˈhɪərənt] adj.

1. бязла́дны, няскла́дны, без су́вязі

2. незразуме́лы; непаслядо́ўны;

an incoherent policy непаслядо́ўная палі́тыка;

He was quite incoherent. Яго немагчыма было зразумець.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nierządny

1. распусны;

czyn nierządny юр. распуснае дзеянне;

2. безгаспадарны; бязладны, хаатычны; анархічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Непутны́ ’разбэшчаны, непаслухмяны’ (Яўс.), непутньш ’малапутны, бесталковы’ (Бяльк., Янк. Мат.), нёпуцьбязладны чалавек, шалапут’ (Мат. Маг.), непуцьцё ’шалапутны, распусны, бяспутны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.), ’недарэчнасць’ (Бяльк.). Да путны (гл.), шлях семантычнага развіцця дэманструе тураўск. нёпуць ’распусніца, бездараж’ і ’бесталковы чалавек’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбо́лтанный

1. прич. разбо́ўтаны, размяша́ны;

2. прич. расхіста́ны; расхля́баны; см. разболта́тьI;

3. прил. (недисциплинированный, беспорядочный) бязла́дны, расхля́баны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rabble

[ˈræbəl]

n.

1) бязла́дны нато́ўп, ма́сы pl.

2) зброд -у m., чэрнь, гало́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

турбуле́нтны

(лац. turbulentus = бязладны, хаатычны)

хаатычны, віхравы;

т. рух вадкасці (газу) — рух, пры якім адбываецца моцнае перамешванне вадкасці (газу); параўн. ламінарны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)