deadly​2 [ˈdedli] adv.

1. infml надзвы́чай, ве́льмі;

deadly dull ве́льмі ну́дны

2. : deadly pale бле́дны як смерць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nikły

nikł|y

1. бледны; слабы; далікатны;

~y deseń — бледны ўзор;

~y rumieniec — слабы румянец;

2. непрыкметны; мізэрны;

~a postać — мізэрная постаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

малакро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які хварэе на малакроўе. — Цётка кажа, што Казік малакроўны і яму не трэба ўганяцца за работай з самага маленства. Баранавых. // Бледны ад малакроўя. Малакроўны твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фатаўство́, ‑а, н.

Паводзіны, учынкі, выгляд фата. А потым Франс. Гэты з-за фатаўства закрывацца не будзе. Тут прасцей. Проста [выстраліць] у гэты высокі бледны лоб. Проста туды. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ту́склы ‘цьмяны, без бляску’ (Ласт.), ‘бледны’ (Вруб.). Параўн. укр. ту́склий ‘цьмяны, мутны; смутны’, рус. ту́склый ‘цьмяны, змрочны; непрыкметны; падслепаваты’. Т. зв. элавая форма да дзеясловаў тускнуць, тускнець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́хра (БРС, КТС), вохра́ (Нас.). Рус. о́хра, укр. во́хра. Запазычанне з лац. ochra (ад грэч. ὤχρα ’вохра’, ώχρος ’бледны, жаўтаваты’) праз польск. ochra (Праабражэнскі, 1, 672; Фасмер, 3, 176).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

waxen [ˈwæksn] adj. fml

1. падо́бны на воск; мя́ккі; пласты́чны

2. бяско́лерны, бле́дны;

a waxen complexion васко́вы ко́лер тва́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Палавы́ 1 ’які мае бледна-жоўты колер’ (ТСБМ, Гарэц., Мал., Сцяшк. МГ, Бяльк., Булг., Нар. сл.), полову́ ’тс’ (ТС). Рус. поло́вый, полово́й ’бледна-жоўты, бляклы’, укр. поло́вий ’жоўты, чырвона-жоўты’, ст.-рус. половъ ’бледна-жоўты, бляклы’, ст.-слав. плавъ, польск., в.-, н.-луж. płowy ’бляклы, саламяны’, чэш., славац. plavý ’бляклы, буланы, бледна-жоўты’, серб.-харв. пла̑в, пла́ва, пла́во ’блакітны, светлавалосы’, славен. plàv, pláva ’блакітны’, балг. плав ’бледна-жоўты’. Прасл. polvъ. Роднасныя літ. pal̃vas ’буланы, бледна-жоўты’, ст.-в.-ням. falo ’бляклы, бледны, светлавалосы’, ст.-інд. palitás ’стары, сівы’, palitám ’сівыя валасы’, грэч. πολιός ’шэры’, лац. раlteō ’бледны’, pallidus ’бледны’ і інш. (Траўтман, 205; Вальдэ-Гофман, 2, 239; Фасмер, 3, 313; у Фасмера гл. і інш. літ-ру).

Палавы́ 2 ’хлеб, у якім палова жытняй мукі’ (Касп.), паловэ́й (хлеб) ’тс’ (Шн. 3, Нік. Очерки). Ад пол‑, палова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bezkrwisty

bezkrwist|y

1. бяскроўны, анемічны; бледны;

~e wargi — бяскроўныя вусны;

~a twarz — бяскроўны (бледны) твар;

2. бяскроўны; нежывы; невыразны;

~y wiersz — бяскроўны (невыразны) верш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падку́слівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які гаворыць з’едлівыя, непрыемныя словы. Настаўнік быў танкатвары, бледны, задумлівы, але з людзьмі наогул даволі ветлівы, прыемны і толькі часам, на злосць каму, падкуслівы і ўпарты, як казёл. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)