Verbum

маро́ка, -і, ДМ -ро́цы, ж. (разм.).

Аб чым-н. блытаным, клапотным.

З гэтай справай адна м.

маро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., каго-што (разм.).

Уводзіць у зман, ашукваць каго-н.

М. людзей.

◊

Марочыць галаву каму-н. — збіваць з толку, знарок падманваць.

|| зак. абмаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны, замаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і замарачы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чо́ны.

маро́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Балотная расліна сямейства ружавых з аранжавымі духмянымі ядомымі ягадамі, а таксама яе ягады.

Спелая м.

|| прым. маро́шкавы, -ая, -ае.

марселье́за, -ы, ж.

Песня часоў Французскай буржуазнай рэвалюцыі, якая стала нацыянальным гімнам Францыі.

марскі́ гл. мора.

мартырало́г, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Зборнік сярэдневяковых аповесцей пра хрысціянскіх мучанікаў.

2. Спіс ахвяр без віны замучаных, пакараных смерцю.

марты́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Маленькая малпа з доўгімі заднімі нагамі, доўгім хвастом і вузканосай мордай.

|| прым. марты́шчын, -а.

мартэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная плавільная печ для вытворчасці сталі з чыгуну і стальнога лому.

|| прым. мартэ́наўскі, -ая, -ае.

Мартэнаўская сталь.

М. цэх.

мару́да, -ы, Д -у, Т -ам, М -дзе, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ру́д (разм.).

Чалавек, які вельмі павольна ўсё робіць.

мару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

Рабіць што-н. вельмі павольна, доўга не пачынаць якой-н. справы.

М. з вырашэннем пытання.