пісьмо́, ‑а;
1. Папера з напісаным тэкстам, якая пасылаецца каму‑н., каб паведаміць аб чым‑н.; ліст.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пісьмо́, ‑а;
1. Папера з напісаным тэкстам, якая пасылаецца каму‑н., каб паведаміць аб чым‑н.; ліст.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыйсці́ся, прыйду́ся, пры́йдзешся, пры́йдзецца;
1. Аказацца адпаведным, падысці па якіх‑н. прыкметах, у якіх‑н. адносінах.
2. Апынуцца на якім‑н. месцы, узроўні; супасці з чым‑н.
3. Скласці якую‑н. колькасць у адносінах да каго‑н.; дастацца.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радавы́ 1, ‑ая, ‑ое.
1. Звычайны, просты, які нічым не вылучаецца сярод іншых.
2. Які не належыць да каманднага саставу; не з’яўляецца камандным (пра ваеннаслужачых).
радавы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Тое, што і радковы.
радавы́ 3, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).
2. Які пераходзіць у адным родзе з пакалення ў пакаленне; спадчынны; родавы.
радавы́ 4, ‑ая, ‑ое.
Зроблены з грубай ільняной пражы; зрэбны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздзялі́ць, ‑дзялю, ‑дзеліш, ‑дзеліць;
1. Падзяліць на часткі.
2. Размеркаваць паміж кім‑, чым‑н., выдзеліўшы кожнаму адпаведную частку.
3. Падзяліць паміж кім‑н. агульную гаспадарку, маёмасць, даўшы магчымасць жыць і весці гаспадарку самастойна.
4. Знаходзячыся паміж кім‑, чым‑н., раз’яднаць.
5. Перажыць, зведаць што‑н. разам з кім‑н.
6. Зрабіць дзяленне (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Кідаючы, размясціць у розных месцах па паверхні.
2.
3. Разбурыць, разваліць.
4. Дарэмна патраціць.
5. Праараць уроскідку.
раскіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рог 1, ‑а,
1. Цвёрды выраст з касцявога рэчыва на галаве ў некаторых жывёл.
2. Музычны або сігнальны інструмент у выглядзе сагнутай трубы з расшыраным канцом.
3. Востры загнуты канец чаго‑н.
•••
рог 2, ‑а;
1. Месца, дзе сыходзяцца, сутыкаюцца два знешнія бакі аднаго прадмета; вугал.
2. Месца, дзе збягаюцца дзве перпендыкулярныя вуліцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрэ́бці, скрабу, скрабеш, скрабе; скрабём, скрабяце;
1. і
2. Здзіраць, счышчаць чым‑н. вострым тонкі слой з якой‑н. паверхні.
3. Чысціць, абчышчаць (маладую гародніну, рыбу і пад.).
4. і
5.
6. Дробна, тонка стругаць што‑н.; здрабняць.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́ра, ‑ы
1. Верхняе покрыва цела чалавека і жывёлы.
2. Вырабленая шкура жывёлы.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сла́басць, ‑і,
1. Уласцівасць і стан слабага.
2. Недахоп або ўпадак фізічных сіл; недамаганне.
3. Адсутнасць цвёрдай волі; маладушнасць.
4. Недасканаласць, недахоп, слабае, месца.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сын, ‑а;
1. Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)