столь, ‑і, ж.

1. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе. Сцены гладка склютаваны, Стрэхі з бляхі белай, Столь, падлога габляваны, Вокны ў сажань цэлы. Купала. Калгасныя цесляры паспелі паставіць толькі зруб і кроквы ды пакласці столь над адным пакоем. Мележ.

2. Паверхня гэтага пакрыцця з боку гары. Родзька праворна ўзбіраецца на столь, дзе пад чарапічным дахам ззяе электрычная лямпачка: здагадлівы старшыня паклапаціўся, каб працаваць .. было светла. Даніленка. Раніца ў нашым пакоі пачыналася грукам і стукам на столі. Новікаў.

•••

Пад столь — вельмі высокі. [Дзядзька Павел:] — Расці, нябожа, вялікі, каб, пакуль я прыйду з вайны, ты быў пад столь ужо. Сабаленка.

Пляваць у столь гл. пляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пя́каць 1 ’падаць (пра плады); стукаць, пукаць, ляпаць’ (бых., Жыв. НС; Шат., Бяльк., Растарг.), пя́кнуць ’упасці; стукнуць’ (Бяльк., Пал., Растарг.), ’упасці’: пякнула яна з печы (рагач., Сл. ПЗБ), пя́кнуцца ’ўпасці, ляпнуцца аб зямлю’ (Бяльк.), пяк — выклічнік для перадачы гуку падзення на зямлю пладоў і дробных прадметаў або тупога ўдару (Нас., Растарг., Шат.), сюды ж, відаць, і пе́кнуць ’ударыць, грукнуць, ляснуць, сцёбнуць’: пе́кнуў воўка копу́том (ТС). Гукапераймальнае, параўн. славен. pekȅt ’тупат’, pekemáti ’тупат, цоканне (капытоў)’, якія Сной (435) выводзіць ад гукапераймання pek, што імітуе ўдары капытам або нагой; параўноўваюць з бел. пя́каць ’стукаць’, рус. упека́ть ’выгнаць’, роднаснымі да лат. pękât ’дыбаць, тупаць’, pęka ’лапа, нага’, гл. Бязлай, 3, 22; Сной₂, 504. Гл. таксама пекаць, покаць, пукаць, покаць.

Пя́каць 2 ’класці, валіць адно на адно; замяшчаць, упіхваць’ (Нас.), пя́къць, пя́къцца ’працаваць празмерна, цяжка’ (міёр., Нар. лекс.), пя́кацца ’лезці, пхнуцца’: дзе ні трэба пя́каецца (Цых.); сюды ж, відаць, і рус. дыял. упя́кать ’паставіць каго-небудзь у непрыемнае становішча, увесці ў бяду’. Няясна, хутчэй за ўсё да пякаць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распіса́цца, распі́свацца

1. (паставіць подпіс) unterschréiben* vt, unterzéichnen vt, signíeren vt (высок.);

распіса́цца ў атрыма́нні чаго-н. den Empfáng (schríftlich) bestätigen [beschéinigen];

2. разм. (зарэгістраваць свой шлюб) die Ehe registríeren lássen*; stándesamtlich héiraten;

3. (шмат пісаць) zusámmenschreiben* vt, ins Schréiben kómmen*;

◊

распіса́цца ва ўла́сным банкру́цтве séinen éigenen Bankrótt beschéinigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

від​I м. (пейзаж) Lándschaft f -, -en; Áussicht f -, -en (перспектыва); Ánsicht f -, -en (малюнак, здымак) агу́льны від Gesámtansicht f -;

від зве́рху Dráufsicht f -;

від зза́ду Rückansicht f -;

від збо́ку Séitenansicht f -;

вы́пусціць з віду áußer Асht lássen*;

паста́віць каму-н на від j-m éinen Verwéis ertéilen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wall​1 [wɔ:l] n. сцяна́; мур;

a garden wall садо́вая агаро́джа;

a blank/dead wall глуха́я сцяна́;

a wall of silence сцяна́ маўча́ння

♦

go up the wall infml раззлава́цца, раз’ю́шыцца;

go to the wall infml пацярпе́ць няўда́чу; абанкру́ціцца;

bang one’s head against a brick wall бі́цца галаво́й аб сцяну́; намага́цца зрабі́ць немагчы́мае;

drive/push/put/thrust smb. to the wall паста́віць каго́-н. у безвыхо́днае стано́вішча; прыпе́рці да сцяны;

walls have ears і сце́ны ма́юць ву́шы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ośli

ośl|i

асліны;

~i upór — асліная ўпартасць;

~e uszy (~a głowa) разм. дурная галава; мазгаўня; ёлупень; доўбня;

posadzić kogo w ~ej ławce — школьн. жарг. паставіць каго ў кут

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

urządzić

urządzi|ć

зак.

1. арганізаваць, уладзіць;

~ć zasadzkę — арганізаваць засаду;

2. разм. падкласці свінню; паставіць у няёмкае (непрыемнае) становішча; падставіць;

ależ mnie ~ł! іран. вось дык узычыў (удружыў)!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Пакрытая пер’ем і пухам пазваночная жывёліна з крыламі, дзвюма канечнасцямі і дзюбай.

Вадаплаўныя птушкі.

Пеўчыя птушкі.

Вольная п. (таксама перан.: пра свабоднага, ні ад каго не залежнага чалавека). Важная п. (перан.: пра важнага чалавека; разм.).

2. зб. Такія жывёлы як прадмет развядзення, палявання, прадукт харчавання.

Хатняя п.

Рэзаная п.

Марожаная п.

3. Паметка ў выглядзе дзвюх рысак, якія ўтвараюць востры вугал унізе.

Паставіць птушку на полі сшытка.

|| памянш. пту́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. птушы́ны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

З птушынага палёту (з вышыні, адкуль усё відаць). Жыць на птушыных правах (не маючы трывалага становішча, забеспячэння; разм.). Толькі птушынага малака не хапае (пра поўны дастатак; разм., жарт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уста́віць (змясціць унутр, у сярэдзіну чаго-н. паставіць) éinsetzen vt; éinstecken vt;

уста́віць во́кны Fénster éinsetzen;

уста́віць шы́бу éine Schéibe éinsetzen;

уста́віць карці́ну ў ра́му ein Bild ráhmen;

уста́віць зу́бы Zähne éinsetzen;

уста́віць сло́ўца ein Wort (in die Unterháltung) éinflechten [éinfließen] lássen*;

◊

уста́віць каму-н. мазгі́ j-m den Kopf zuréchtrücken [wáschen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кон м.

1. Spíelfeldlini¦e f -, -n; der von der Spíelfeldlini¦e umschlóssene Raum;

2. Réihe áufgestellter Spíelstéine [Knüttel];

3. Platz, wo der Éinsatz (beim Hasárdspiel) liegt;

4. (партыя гульні) Spiel n -(e)s, -e;

5. міфал., філас. Los n -es;

◊

паста́віць на кон séinen Éinsatz éinbringen*; (падставіць рызыцы) etw. riskíeren; etw. gefährden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)