tick​3 [tɪk] v.

1. ці́каць (пра гадзіннік)

2. памяча́ць «пту́шачкай»

tick away [ˌtɪkəˈweɪ] phr. v. бе́гчы, ху́тка ісці́, ляце́ць (пра час);

Meanwhile the minutes kept ticking away. Між тым хвіліны ўсё ляцелі.

tick by [ˌtɪkˈbaɪ] phr. v. =

tick awaytick off [ˌtɪkˈɒf] phr. v.

1. рабі́ць паме́ту, ста́віць «пту́шачку»

2. infml даць наганя́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обустра́ивать несов.

1. (подготавливать, оснащать всем необходимым для проведения строительных и других работ) падрыхто́ўваць, рыхтава́ць (да будаўні́чых і і́ншых рабо́т);

2. (застраивать) забудо́ўваць, будава́ць; (возводить) узво́дзіць; ста́віць;

3. (благоустраивать, снабжать, обеспечивать всем необходимым для жилья) устро́йваць, уладко́ўваць, абсталёўваць, добраўпарадко́ўваць; (обживать) абжыва́ць; см. обустро́ить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зале́жнасць ж

1. (падпарадкаванасць) Ábhängigkeit f -;

прыго́нная зале́жнасць гіст Léibeigenschaft f -;

службо́вая зале́жнасць díenstliche Ábhängigkeit;

ста́віць у зале́жнасць ábhängig máchen;

знахо́дзіцца [быць] у зале́жнасці ábhängen* vi, ábhängig sein (ад каго-н von D);

у зале́жнасці ад абста́він je nach den Úmständen [Verhältnissen], je nachdém;

2. грам Únterordnung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

leech

[li:tʃ]

1.

n.

1) п’я́ўка f.

to stick like a leech — прычапі́цца, як п’я́ўка

2) вымага́льнік -а m.; крывапі́вец -ўца m.

3) Archaic ле́кар -а m.

2.

v.i.

1) ста́віць п’я́ўкі

2) Archaic лячы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erect

[ɪˈrekt]

1.

adj.

1) про́сты

2) натапы́раны (пра во́лас); ашчаці́нены (пра поўсьць у ката́)

2.

v.t.

1) ста́віць (по́мнік); узво́дзіць

2) будава́ць (дом)

3) склада́ць, мантава́ць (машы́ну)

4) заклада́ць (устано́ву)

5) утвара́ць (штат, акру́гу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэа́тр

(фр. théâtre, ад гр. theatron = месца для відовішча)

1) род мастацтва, спецыфічным сродкам выражэння якога з’яўляецца сцэнічнае дзеянне, ажыццёўленае акцёрамі перад гледачом;

2) установа, якая мае пэўны састаў артыстаў і ставіць спектаклі, а таксама будынак са сцэнай і залай, дзе адбываецца тэатральны паказ;

3) перан. месца, дзе разгортваюцца якія-н. значныя падзеі (напр. т. ваенных дзеянняў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

veránkern

1.

vt

1) марск. ста́віць на цкар

2) тэх. умацо́ўваць

3) замацо́ўваць (у розн. знач.)

gesétzlich ~ — узако́ніць

2.

(sich) замацо́ўвацца

(пра арганізацыю і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капе́йка, ‑і, ДМ ‑пейцы; Р мн. ‑пеек; ж.

1. Грашовая адзінка, роўная адной сотай рубля, а таксама манета гэтай вартасці. Рыгор дастаў з кішэні капейку і падаў яе хлапчуку. Гартны.

2. толькі мн. (капе́йкі, ‑пеек). Разм. Дробныя разменныя манеты. [Сяргей] разгарнуў кулак і паказаў капейкі. Брыль.

3. зб. Разм. Грошы, грашовыя сродкі. — Навучыўся — і добра, пасаду бяры, Можа й нам дапаможаш капейкай. Глебка. Беражы бацькаву капейку, то і сваю здабудзеш. Прыказка.

•••

Абысціся ў капейку гл. абысціся.

Без капейкі — без якіх‑н. сродкаў існавання.

Да (апошняй) капейкі — усё, цалкам, поўнасцю, без астатку (патраціць, заплаціць, атрымаць і пад.).

Жывая капейка — пра ўсё, што дае прыбытак, даход.

З капейкамі — трохі больш за якую‑н. суму (пры недакладных падліках).

Збіцца з капейкі гл. збіцца.

Капейка ў капейку — абсалютна дакладна, колькі патрабуецца.

Лішняя капейка — пра запас грошай.

На капейку — вельмі мала, зусім нямнога.

Ні за капейку — тое, што і ні за грош (гл. грош).

Ні капейкі (за душой) — зусім няма грошай.

Ні ў капейку не ставіць гл. ставіць.

Свежая капейка — толькі што заробленыя грошы.

У белы свет, як у капейку гл. свет.

Узбіцца на капейку гл. узбіцца.

Як адна капейка — зусім дакладна, ні больш ні менш (пра названую суму грошай).

Як адну капейку — усё поўнасцю (страціць, зрасходаваць, заплаціць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

align, aline

[əˈlaɪn]

1.

v.t.

1) ста́віць у лі́нію

2) выраўно́ўваць, падраўно́ўваць

to align the wheels of a car — падраўно́ўваць ко́лы на аўтамабі́лі

2.

v.i.

1) раўня́цца; утвара́ць лі́нію

2) прылуча́цца, далуча́цца

3) злуча́цца ў адно́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГАЛУА́ ТЭО́РЫЯ,

тэорыя, якая вывучае ўласцівасці алгебраічных ураўненняў віду x​n+a1x​n-1 + ... + an=0 і іх рашэнне пры дапамозе груп тэорыі.

Падрыхтавана працамі Ж.Лагранжа, К.Гаўса, Н.Абеля. Створана Э.Галуа. Ставіць у адпаведнасць алг. ўраўненню яго групу Галуа, якая складаецца з тых падстановак каранёў, што захоўваюць усе рацыянальныя суадносіны паміж каранямі і каэфіцыентамі ўраўнення. Галуа тэорыя дае неабходную і дастатковую ўмову вырашальнасці ўраўнення ў радыкалах. У прыватнасці, з яе вынікае, што алг. ўраўненні ступені вышэй за 4-ю ў агульным выпадку невырашальныя ў радыкалах. У сучасным разуменні Галуа тэорыя — тэорыя, якая вывучае матэм. аб’екты праз іх групы аўтамарфізмаў. Напр., існуюць Галуа тэорыі палёў, кольцаў, тапалагічных прастораў і інш. Ідэі і метады Галуа тэорыі выкарыстоўваюцца ў тэорыі аналітычных функцый, тапалогіі, тэорыі дыферэнцыяльных ураўненняў і інш.

Літ.:

Чеботарев Н.Г. Основы теории Галуа. Т. 1—2. М.; Л., 1934—37;

Постников М.М. Теория Галуа. М., 1963.

В.І.Бернік.

т. 4, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)