basilisk [ˈbæzɪlɪsk] n.

1. васілі́ск (міфічная істота)

2. zool. від я́шчаркі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ваўкалю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Міфічная істота, напалову чалавек, напалову воўк; чалавекавоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троль, ‑я, м.

У скандынаўскай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям.

[Швед. troll.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кента́ўр, ‑а, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — істота з конскім тулавам і чалавечым торсам.

[Грэч. kentauros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́я, ‑і, ж.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — істота жаночага полу, здольная рабіць цуды; чараўніца.

[Фр. fée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эльф, ‑а, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — казачная істота, дух прыроды, добразычлівы да людзей.

[Ням. Elf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lébewesen

n -s, - істо́та, жывы́ аргані́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

безаблі́чны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены своеасаблівасці, індывідуальнасці, характэрных прыкмет. Безаблічная істота. Безаблічная маса. Безаблічны герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаму́нкулус, ‑а, м.

Чалавечая істота, якую сярэдневяковыя алхімікі марылі стварыць штучна ў лабараторных умовах.

[Лац. homunculus — чалавечак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сільф, ‑а, м.

У кельцкай і германскай міфалогіі — лёгкая рухавая істота, увасабленне стыхіі паветра.

[Фр. sylphe ад грэч. silphē — моль, матылёк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)