*Прасле́дак, прослі́докслед, зроблены ўпершыню’ (Сл. Брэс.). Укр. прослідокслед’. Конфікснае пра-2 + ‑ок‑утварэнне ад след (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отпеча́тывать несов.

1. (оставлять след) адціска́ць, адбіва́ць;

2. (открывать) адпяча́тваць, распяча́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

наско́к, -у, м.

1. Імклівы напад, скачок з мэтай нападу.

Н. звера.

2. перан. Грубыя, беспадстаўныя нападкі, абвінавачанні супраць каго-н.

Адміністрацыйны н.

З наскоку — не падумаўшы як след, добра не разабраўшыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарнаста́еў, ‑ева.

Які належыць гарнастаю. Гарнастаеў след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасты́ць сов., в разн. знач. просты́ть; просты́нуть;

чай ~ты́ў — чай просты́л;

п. на маро́зе — просты́ть на моро́зе;

(і) следы́ў — (и) след просты́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Tpfen

m -s, - след нагі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пара́дкам, прысл. (разм.).

1. У значнай ступені, даволі моцна, многа.

Ён ужо п. пастарэў.

2. Як мае быць, як след.

Ніхто п. не ведаў, куды яны паехалі.

3. Па парадку.

П. абыходзіць усе двары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пражава́ць сов. прожева́ть;

п. яду́ як след — прожева́ть пи́щу как сле́дует

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

należycie

належным чынам; як след; адпаведна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)