Verbum

давяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны; зак., што.

Давесці да канца, скончыць.

Д. пачатую справу.

|| незак. давярша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. давяршэ́нне, -я, н.

дасла́ць², -сцялю́, -сце́леш, -сце́ле; -сла́ў, -сла́ла; -сцялі́; -сла́ны; зак., што.

Пакрываючы паверхню, скончыць рассцілаць што-н.

Д. лён.

|| незак. дасціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

адлётаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Скончыць лётаць.

Ён сваё адлётаў.

2. што. Прабыць у авіяцыі, пралётаць пэўны час (разм.).

Дзесяць гадоў адлётаў.

дагаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Скончыць габляваць.

Д. дошкі.

2. Давесці габляванне да якой-н. мяжы.

Д. бэльку да сярэдзіны.

адзвані́ць, -званю́, -зво́ніш, -зво́ніць; зак.

1. Скончыць званіць.

Адзванілі званы.

2. Адзначыць што-н. звонам; празваніць.

Гадзіннік адзваніў дванаццаць.

|| незак. адзво́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

дае́сці, дае́м, даясі́, дае́сць; даядзі́м, даясце́, даяду́ць; дае́ў, -е́ла; дае́ш; дае́дзены; зак., што.

З’есці да канца, скончыць есці.

Д. верашчаку.

|| незак. даяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

адстраля́цца, -я́юся, -я́емся, -я́ецца; зак.

1. ад каго-чаго. Адбіцца стральбой.

А. ад ваўкоў.

2. Скончыць стральбу (разм.).

Падраздзяленне адстралялася.

|| незак. адстрэ́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.