бо́язнасць, ‑і, ж.

Тое, што і боязь. Цяжка было пераканаць мужчын, перамагчы іх недаверлівасць, боязнасць, што іх тут ашукаюць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pokonać

зак. адолець; перамагчы; адужаць; скарыць;

pokonać wroga — адолець ворага;

pokonać znużenie — перамагчы стому

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

knock out

а) вы́біць

б) перамагчы́

в) накаўтава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Aut vincere, aut mori

Альбо перамагчы, альбо памерці.

Или победить, или умереть.

Гл.: Aut Caesar...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

абсадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць; зак., што.

1. Пасадзіць расліны вакол, па краях чаго‑н. Плошчы, вуліцы абсадзім ліпамі, Нібы рэк люстраных берагі. Гілевіч.

2. Разм. Перамагчы ў бойцы; паваліць. Калі трэба бывае ваўкам абсадзіць лася — збіраюцца і ідуць, акружаюць. Пташнікаў. // Перамагчы ў спрэчцы, прымусіць змоўкнуць. Галена ўсіх абсадзіла сваім словам адразу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; -скака́ны; зак., каго-што.

1. Праскакаць вакол каго-, чаго-н.

А. балота.

2. Скачучы, абагнаць.

Рысісты конь усіх абскакаў на скачках.

3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым-н.

А. канкурэнтаў.

|| незак. абска́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канкурэ́нт м Konkurrént m -en, -en;

перамагчы́ канкурэ́нта den Konkurrénten [die Konkurrénz] übertrúmpfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zwycięstwo

н. перамога;

odnieść zwycięstwo — перамагчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przemóc

przem|óc

зак. перасіліць, перамагчы, пераадолець;

~óc opór — перамагчы супраціўленне;

~óc zmęczenie — пераадолець стомленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дрымо́тнасць, ‑і, ж.

Цяга да сну; санлівасць. Каб перамагчы здрадніцкую дрымотнасць, камісар даставаў папяросу. Лынькоў. У Крушынскага сышла дрымотнасць з твару. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)