ándrohen

vt (j-m) пагража́ць (каму-н.)

sie dróhen die Ánwendung von Gewált an — яны́ пагража́юць прымяні́ць сі́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бра́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым‑н. па металічных, шкляных і інш. прадметах. За плячыма ў Даражкова была скрынка з інструментам; там бразгалі адно аб адно гаечныя ключы, балты, кастылі. Васілёнак. // чым. Рабіць, выклікаць шум, гукі ўдарамі металічных або шкляных і інш. прадметаў аб што‑н. Нехта ідзе да дзвярэй хаты Рудзінскіх і бразгае клямкаю. Скрыган. У кухні засталася адна маці — яна яшчэ доўга там бразгала посудам. Хадкевіч.

•••

Бразгаць зброяй — пагражаць вайною.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сука́ць, сучу, сучаш, суча; незак., што.

1. Звіваць, скручваць у адну некалькі нітак. Сукаць пражу. // Рабіць дратву, звіваючы, скручваючы некалькі нітак у адну. // Пра намотванне пражы на цэўкі пры тканні. А потым .. [Фядора] сама памагла Анюце сукаць цэўкі, дык зноў затрымалася. Васілевіч.

2. Разм. Віцца, лятаць. Пчала суча каля носа.

3. Разм. Махаць, пагражаць кулаком (кулакамі).

4. Разм. Перабіраць, матляць нагамі (пра маленькіх дзяцей). Хлопчык суча ножкамі.

•••

Сам на сябе вяроўку суча — сам лезе, наклікае на сябе бяду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

threaten [ˈθretn] v.

1. пагража́ць, гразі́ць;

threaten an employee with dismissal гразі́ць слу́жачаму звальне́ннем

2. гразі́ць, быць пагро́зай;

the species threatened with extinction ві́ды, што знахо́дзяцца пад пагро́заю знікне́ння;

The clouds threaten rain. Хмары прад вяшчаюць дождж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bedróhen

vt (mit D) пагража́ць (каму-н. чым-н.)

von etw. (D) bedróht wérden [sein] — знахо́дзіцца пад пагро́зай чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dróhen

vi j-m (mit D) пагража́ць (каму-н., чым-н.)

j-m mit dem Gerícht dróhen — прыгразі́ць каму́-н. судо́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bluster

[ˈblʌstər]

1.

v.i.

1) бушава́ць, раўсьці́ (пра бу́ру)

2) го́ласна крычэ́ць (пагража́ючы)

2.

v.t.

пагража́ць

3.

n.

1) роў -ву m., завыва́ньне, бушава́ньне n. (ве́тру)

2) пусты́я пагро́зы

boastful bluster — крыклі́вае самахва́льства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odgrażać się

odgraża|ć się

незак.komu гразіць, пагражаць каму;

~ł się, że powie ojcu — ён пагражаў, што раскажа бацьку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nastawać

nastawa|ć

незак.

1. наставаць, надыходзіць;

gdy ~ły chłody — калі наставалі халады;

2. настойваць на чым; дамагацца чаго; патрабаваць што;

~ć na wydanie książki — дамагацца выдання кнігі;

3. замахвацца на што; пагражаць чаму;

nastawać na czyje życie — замахвацца на чыё жыццё; пагражаць чыйму жыццю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наві́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Спусціцца, звесіцца нізка над чым‑н., на што‑н. Вунь навіслі нізка Вербы над вадою. Журба. Шапкі на галаве ў.. [Юркі] не аказалася,.. і пасмы чорных пераблытаных валасоў навіслі на самыя вочы. Васілёнак.

2. Распасцерціся, апусціцца, размясціцца нізка над чым‑н. [Туман] згусціў паветра, павіс над зямлёй, як полаг. Няхай. Над возерам навісла вялізная чорная хмара, стала холадна. Гурскі. Шэрае неба нізка павісла над зямлёю. Васілеўская. / Аб ночы, цішыні і пад. Над ціхай талаю зямлёю Навісла ночка той парою. Колас.

3. перан. Узнікшы, з’явіўшыся, пачаць пагражаць каму‑, чаму‑н. Над краінай навісла пагроза вайны. □ Нейкі здраднік данёс фашыстам, што Дулеба пайшоў у партызаны, і над яго сям’ёй навісла небяспека. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)