пагража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каму і без дап. Рабіць пагражальны жэст рукой.

П. кулаком.

2. каму і чым. Папярэджваць з пагрозай пра што-н.

П. вайной.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чым. Служыць прыметай (чаго-н. небяспечнага, непрыемнага).

Рака пагражае разлівам.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каму-чаму. Пра што-н. дрэннае, што з’яўляецца пагрозай каму-, чаму-н.

Пагражае гангрэна.

|| зак. пагразі́ць, -ражу́, -ро́зіш, -ро́зіць (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагража́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пагража́ю пагража́ем
2-я ас. пагража́еш пагража́еце
3-я ас. пагража́е пагража́юць
Прошлы час
м. пагража́ў пагража́лі
ж. пагража́ла
н. пагража́ла
Загадны лад
2-я ас. пагража́й пагража́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пагража́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагража́ць несов. угрожа́ть, грози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагража́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Абяцаць зрабіць каму‑н. зло, непрыемнасці, выяўляць варожыя намеры, грозячы або пужаючы чым‑н. Пагражаць вайной. □ Дарэмна я пагражаў, што пайду на фронт самавольна, без дазволу. Мне «аўтарытэтна» заявілі, што мяне сілком вернуць з дарогі і нават будуць судзіць. Лупсякоў. Дзед Піліп Мурашка, прызначаны за вартаўніка гідрастанцыі, пагражаў .. [хлопцам] кіем. Шамякін. // Рабіць пагражальныя жэсты рукамі, прадметамі і пад. Пагражаць кулаком. Пагражаць аўтаматам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каму-чаму. З’яўляцца пагрозай, ствараць пагрозу для каго‑, чаго‑н. Міша не ведаў, ні што такое гангрэна, ні што такое ампутацыя. Адно толькі зразумеў, што лейтэнанту пагражае нешта страшнае. Курто.

3. Утрымліваць, несці нейкую пагрозу. Рака пагражае разлівам. □ Здрадлівая дрыгва пагражала зацягнуць у сваю багну кожнага, хто аступіцца або зробіць неасцярожны крок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагража́ць dróhen vi (каму-н. D), bedróhen vt (чым-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пагражаць, гразіць; вісець, пахнуць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

угрожа́ть несов. пагража́ць, гразі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагража́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад пагражаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Тое, што і пагражальны.

3. Дзеепрысл. незак. ад пагражаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

menace​2 [ˈmenəs] v. пагража́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выгража́ць

‘пагражаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выгража́ю выгража́ем
2-я ас. выгража́еш выгража́еце
3-я ас. выгража́е выгража́юць
Прошлы час
м. выгража́ў выгража́лі
ж. выгража́ла
н. выгража́ла
Загадны лад
2-я ас. выгража́й выгража́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выгража́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)