nastawać

nastawa|ć

незак.

1. наставаць, надыходзіць;

gdy ~ły chłody — калі наставалі халады;

2. настойваць на чым; дамагацца чаго; патрабаваць што;

~ć na wydanie książki — дамагацца выдання кнігі;

3. замахвацца на што; пагражаць чаму;

nastawać na czyje życie — замахвацца на чыё жыццё; пагражаць чыйму жыццю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)