napakować

зак. напоўніць; накласці; напхаць; напакаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паналіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што і чаго. Напоўніць усю або нейкую колькасць пасуды чым-н. вадкім.

П. бочкі вадой.

2. чаго. Разліць якую-н. вадкасць у многіх месцах.

П. чарніла на стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wypakować

зак.

1. распакаваць;

2. напоўніць; напхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

панасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што і чаго. Насыпаць чаго-н. у многіх месцах, усюды ці ў вялікай колькасці.

П. курганы.

За ноч панасыпала (безас.) снегу.

2. што. Сыплючы, напоўніць усё, многае.

П. збожжа ў мяхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

1. Напоўніць, поўнасцю заняць.

З. ванну вадой.

Гледачы запоўнілі залу.

З. час работай.

2. Упісаць неабходныя звесткі ў што-н.

З. анкету.

|| незак. запаўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. запаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

1. Разм. Узбіць пенай. Напеніць мыла для галення.

2. Уст. Напоўніць пеністай вадкасцю. Напеніць куфель піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задымі́ць ​1, ‑дымлю, ‑дыміш, ‑дыміць; зак., каго-што.

Закурыць, закапціць. Задыміць столь. // Напоўніць дымам.

задымі́ць ​2, ‑дымлю, ‑дыміш, ‑дыміць; зак.

Пачаць дыміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засмуро́дзіць ​1, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Напоўніць смуродам. Засмуродзіць усю хату паленым.

засмуро́дзіць ​2, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Разм. Пачаць смуродзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налі́ць, -лью́, -лье́ш, -лье́; -льём, -льяце́, -лью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; налі́ў, -ліла́, -ліло́; налі́; -лі́ты; зак.

1. што і чаго. Уліць або, уліваючы, напоўніць што-н.

Н. кубак кавы.

2. без дап. Тое, што і наліцца (у 4 знач.; разм.).

Жыта ўжо наліло.

3. перан.; што. Напоўніць якой-н. якасцю, якім-н. пачуццём, адчуваннем.

4. чаго. Разліць па паверхні.

Н. на стол малака.

5. чаго. Вырабіць, падрыхтаваць ліццём нейкую колькасць чаго-н.

Н. свінцовых куль.

|| незак. наліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. налі́ў, -лі́ву, м. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́лнить сов. напо́ўніць, мног. панапаўня́ць; (заполнить до предела) запо́ўніць, мног. пазапаўня́ць; (налить) налі́ць, мног. паналіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)