задымі́ць ​1, ‑дымлю, ‑дыміш, ‑дыміць; зак., каго-што.

Закурыць, закапціць. Задыміць столь. // Напоўніць дымам.

задымі́ць ​2, ‑дымлю, ‑дыміш, ‑дыміць; зак.

Пачаць дыміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)