napakować
зак. напоўніць; накласці; напхаць; напакаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Набабэ́ніць ’накласці’ экспр. (Жд. 2). Да бабэніць ’піхаць, набіваць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нагрува́сціць, ‑ашчу, ‑асціш, ‑асціць; зак., што і чаго.
1. Бязладна накласці, пакідаць, наваліць адну рэч на другую. Нагрувасціць кучу камення.
2. перан. Перапоўніць чым‑н. Нагрувасціць цытат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аштрафава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго.
Накласці штраф на каго‑н. [Аб’ездчык] лаяўся і крычаў, што аштрафуе нас [сям’ю Шуканоў], бо нам выпісана два кубаметры, а нарыхтавалі мы ўдвая больш.. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Налажы́ць, у выразе: налажы́ць галаво́ю ’панесці смерць, памерці’, параўн.: Баба варажыла, пакуль галавою налажыла (Янк. БП); И коникоў потрацишь, и сам голоўкой наложышь (Шн.), укр. наложи́ти голово́ю, душе́ю ’ахвяраваць жыццём, загубіць жыццё, душу; скласці галаву’, польск. nałożyć głową, zdrowiem, życiem ’заплаціць галавой, здароўем, жыццём’. Развіццё значэння дзеяслова налажы́ць ’накласці’, гл. лажы́ць, праз стадыю ’накласці плату, ахвяру на што-небудзь’, параўн. рус. налог ’падатак’, да ’заплаціць (галавою)’, параўн. тураўск. накла́сці (наложы́ць) голово́ю ’загінуць’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Натага́ніць ’наліць, накласці з верхам’ (жлоб., Жыв. сл.), укр. натаганити ’многа накласці, многа наварыць’, рус. натаганить ’наварыць (у вялікай колькасці)’. Відаць, да тагин ’падстаўка пад кацёл для прыгатавання ежы ў полі’, першапачаткова наварыць на тагане, г. зн. ’многа’. Няясна, ці звязана са смал. натагин (тянуть) ’у розныя бакі (цягнуць)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Накастры́чыць ’накласці абы-як, многа’ (слонім., Жыв. сл.). Магчыма, да касцёр ’града ці стажок дроў’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Накопіч ’сноп, якім накрываюць мэндлік’ (навагр., Нар. словатв.), накопычыты ’накласці’ (Клімч.). Да καπά, капіца ^кладка снапоў’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аблажы́цца, ‑лажуся, ‑ложышся, ‑ложыцца; зак.
1. Аблажыць сябе чым‑н., накласці вакол сябе чаго‑н. Задумаўся Загорын.. Ён аблажыўся кнігамі, часопісамі. Алешка.
2. Пакрыцца чым‑н. па ўсёй паверхні. Неба аблажылася хмарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіпс (род. гі́псу) в разн. знач. гипс;
статуэ́тка з гі́псу — статуэ́тка из ги́пса;
накла́сці г. — мед. наложи́ть гипс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)