загламаздзі́ць

‘набіць галаву, збіць бакі; наваліць адно на другое; пачаць шумець, крычаць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загламазджу́ загламаздзі́м
2-я ас. загламаздзі́ш загламаздзіце́
3-я ас. загламаздзі́ць загламаздзя́ць
Прошлы час
м. загламаздзі́ў загламаздзі́лі
ж. загламаздзі́ла
н. загламаздзі́ла
Загадны лад
2-я ас. загламаздзі́ загламаздзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загламаздзі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

dúrchprügeln

vt пабі́ць, набі́ць, адлупцава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vermöbeln

vt груб. адлупцава́ць, набі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

natłoczyć

зак. напоўніць; набіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatłoczyć

зак. набіць; запоўніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наку́кціць

‘накуксіць, набіць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення (накукціць яму пад бок)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наку́кчу наку́кцім
2-я ас. наку́кціш наку́кціце
3-я ас. наку́кціць наку́кцяць
Прошлы час
м. наку́кціў наку́кцілі
ж. наку́кціла
н. наку́кціла
Загадны лад
2-я ас. наку́кці наку́кціце
Дзеепрыслоўе
прош. час наку́кціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

напе́каць

‘набіць каго-небудзь чым-небудзь, што выдае глухі гук, напекаць па чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напе́каю напе́каем
2-я ас. напе́каеш напе́каеце
3-я ас. напе́кае напе́каюць
Прошлы час
м. напе́каў напе́калі
ж. напе́кала
н. напе́кала
Загадны лад
2-я ас. напе́кай напе́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час напе́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і насцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Набіць, нахвастаць. Насцябаць дубцом па нагах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наби́ть сов.

1. (наполнить матрац и т. п.) напха́ць, напхну́ць, мног. панапіха́ць; (чемодан, склад и т. п.) напакава́ць; набі́ць, мног. панабіва́ць; напе́рці, мног. панапіра́ць;

2. (настрелять, зарезать в большом количестве) набі́ць, мног. панабіва́ць, настраля́ць; (скота, птицы) нарэ́заць, мног. панараза́ць; (свиней) накало́ць, мног. панако́лваць;

3. (вколотить, прикрепить) набі́ць, мног. панабіва́ць;

4. (причинить повреждение) набі́ць, мног. панабіва́ць; (натереть) наму́ляць, мног. панаму́льваць;

наби́ть ши́шку на лбу набі́ць гуз на лбе;

наби́ть хо́лку наму́ляць ка́рак;

5. текст. набі́ць;

◊

наби́ть ру́ку набі́ць руку́, налаўчы́цца, налажы́цца, напрактыкава́цца;

наби́ть карма́н напакава́ць (напха́ць, напе́рці) кішэ́нь; см. набива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак. (разм.).

1. што. З сілай выдраць.

В. ліст з кнігі.

В. прабой з вушака.

2. каго. Набіць, адлупцаваць.

◊

Вылупіць вочы (разм., неадабр.) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)