наку́кціць
‘накуксіць, набіць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення (накукціць яму пад бок)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| наку́кчу | наку́кцім | |
| наку́кціш | наку́кціце | |
| наку́кціць | наку́кцяць | |
| Прошлы час | ||
| наку́кціў | наку́кцілі | |
| наку́кціла | ||
| наку́кціла | ||
| Загадны лад | ||
| наку́кці | наку́кціце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| наку́кціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)