ábmachen

vt

1) аддзяля́ць, адвя́зваць; здыма́ць (шыльду)

2) дамаўля́цца (пра што-н.); даво́дзіць да ла́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

veréinbaren

1.

vt (mit j-m) узгадня́ць (з кім-н.), дамаўля́цца (з кім-н. пра што-н.)

2.

(sich)

1) узгадня́цца, пагаджа́цца

das lässt sich nicht miteinánder ~ — гэ́та несумяшча́льна

2) дамаўля́цца (аб чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

umawiać się

umawia|ć się

незак. дамаўляцца;

~liśmy do kina — мы дамаўляліся пайсці ў кіно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вайця́ць ’надакучліва гаварыць’ (Мядзв., Сцяц., Бір. Дзярж.); ’спрачацца, дамаўляцца’ (Сцяшк. МГ); ’рабіць вымову, упікаць’ (КЭС). Укр. вайтяти ’выражаць незадавальненне; гаварыць’. Беларуска-ўкраінская ізалекса балтыйскага паходжання; літ. vaitóti ’вохкаць, стагнаць’ (Непакупны, Бел.-укр. ізал., 53–54; Весці АН БССР, 1969, 4, 132; J. Safarewicz, Ze słownictwa bałto-sł. Studia językozn., 1967, 254; Блесэ, KZ, 75, 1957, 91–121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Такава́цца ’згаворвацца, дамаўляцца’ (Ян.), токова́ць ’балбатаць, гаварыць, даказваць’ (ТС). Магчыма, да такава́ць (гл.), параўн. польск. tokować ’прывабліваць самку спевам і рухамі (пра птушак)’ і перан. ’балбатаць, плявузгаць’ (Варш. сл.); апошняе значэнне дае, відаць, падставы разглядаць рус. аргат. токова́ть ’такаваць, гаварыць без перапынку’ ў якасці паланізма (Віткоўскі, Słownik, 186), што цяжка давесці. Для зваротнага дзеяслова нельга выключыць магчымасць вывядзення з такаць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verständigen

1.

vt паведамля́ць (über A, von D – аб чым-н)

2.

(sich)

1) дамаўля́цца

2) вытлума́чвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

таргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

1. Збіраючыся купіць што‑н., прыцэньвацца, дамаўляцца аб цане. Калі ж япрукі жывыя, то іх трэба яшчэ важыць, таргаваць і разоў дваццаць пляснуць далонню аб далонь прадаўца. Колас. Бывалы яшчэ здалёк убачыў высокага, статнага Нічыпаровіча, які азартна таргаваў нешта ў спекулянта. Новікаў.

2. Разм. Тое, што і гандляваць. [Шэя:] — У .. [сваякоў] вялікі магазін — ботамі таргуюць. Гартны.

3. перан. Зневаж. Рабіць прадметам гандлю (пра людзей, іх пачуцці і пад.). Таргаваць сумленнем. □ І ён [Даніла] сцярогся таго зброду, Якім не цяжка таргаваць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сумаваць ’раздумваць’ (Арх. Федар.), ’маркоціцца, перажываць’, ’разважаць, меркаваць’ (Тур.), сумува́тысь ’абмяркоўваць, дамаўляцца, раіцца’ (Клім.), сумувати (суму сумувати) ’размаўляць’ (Зянк.). Рус. зах., паўдн. сумова́ть ’думаць, меркаваць’, су́му сумовать ’думаць, мазгаваць’. З польск. sumovać ’падлічваць’, якое ўжо ў ст.-бел. сумовати ’тс’ (XVI ст.) < ст.-польск. sumovać, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 78. Польскае слова ад suma, гл. сума 1, цяжка адмежаваць ад сум і роднасных, параўн. Брукнер, 526; Бязлай, 3, 341; ЕСУМ, 5, 475.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

arrange [əˈreɪndʒ] v.

1. арганізо́ўваць, нала́джваць, ла́дзіць;

The party was arranged quickly. Вечарыну хутка арганізавалі.

2. сістэматызава́ць, пара́дкаваць, упарадко́ўваць; уладко́ўваць, прыво́дзіць да ла́ду;

The books were arranged alphabetically. Кнігі былі ўпарадкаваны па алфавіце.

3. mus. рабі́ць аранжыро́ўку

4. дамаўля́цца;

as arranged як дамо́ўлена

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

negotiate [nɪˈgəʊʃieɪt] v.

1. ве́сці перамо́вы/перагаво́ры, абмярко́ўваць умо́вы; дамаўля́цца;

negotiate with smb. for/about smth. ве́сці перамо́вы з кім-н. аб чым-н.;

negotiate a contract/an agreement заключа́ць кантра́кт/дагаво́р

2. перабіра́цца, перапраўля́цца; пераадо́льваць (перашкоды, цяжкасці);

negotiate a wall перабіра́цца/перала́зіць це́раз сцяну́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)