1. Вызначыцца чым‑н. сярод іншых. Вылучыцца сваімі здольнасцямі, працавітасцю.
2. Выйсці, выступіць з чаго‑н. у выніку пэўных працэсаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Выканаць (выконваць) сола, выступіць (выступаць) у якасці саліста. Іграючы, мужчыны сядзелі, а жанчыны стаялі. Саліравала чарнявая скрыпачка.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мунду́р, ваўк.мунду́рак ’мундзір’ (Нас., Сл. ПЗБ). З польск.mundur, mundurek ’тс’ (Кюнэ, Poln., 79), якія з ням.Montur ’тс’. Голуб-Ліер (325) выводзіць ням. лексему з ісп.montura ’кавалерыйскі рыштунак’ < montar ’надзяваць рыштунак’. Параўн. франц.monter un cheval ’выступіць на кані’. Гл. таксама мундзір.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Debátte
f -, -n спрэ́чкі, дэба́ты, абмеркава́нне
in die ~ éingreifen* — вы́ступіць у спрэ́чках
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
przemówienie
н. прамова; выступленне;
wygłosić przemówienie — выступіць з прамовай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дэкларава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1.Выступіць (выступаць) з дэкларацыяй (у 1 знач.); урачыста абвясціць (абвяшчаць). Дэклараваць права нацый на самавызначэнне.
2. Паказваць абстрактна, не па-мастацку.
[Ад лац. declarare — заяўляць, аб’яўляць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспазе́, нескл., н.
1. Кароткі змест якога‑н. дакумента, твора і пад.; вытрымка з іх.
2. Кароткае паведамленне прадстаўніка ўрада па якому‑н. пытанню бягучай палітыкі ў парламенце. Выступіць з экспазе.
[Фр. exposé.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаакто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Рмн. ‑товак; ж.
Разм. П’еса, якая складаецца з аднаго акта. Пасля аднаактоўкі аб’явілі: — Цяпер выступіць селянін з-пад Глуска, які прыйшоў да нас у семінарыю.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зая́ва, ‑ы, ж.
1. Пісьмовая просьба, складзеная па ўстаноўленай форме. Падаць заяву. □ На заяве была напісана рэзалюцыя: «Даць разлік».Дадзіёмаў.
2. Чыё‑н. выказванне, паведамленне, звычайна катэгарычнае, рашучае. Зрабіць заяву. Выступіць з заявай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разм. Разбіць, разграміць. Расчыхвосціць варожыя танкі.// Уздзейнічаць крытыкай, раскрытыкаваць. Расчыхвосціць кінафільм. □ — Хоча ўсё ў свае рукі загрэбці, — падбухторваў [Дзям’яна] хітры Касцецкі: — Канешне, трэба выступіць і расчыхвосціць!Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)