Разм. Разбіць, разграміць. Расчыхвосціць варожыя танкі.// Уздзейнічаць крытыкай, раскрытыкаваць. Расчыхвосціць кінафільм. ▪ — Хоча ўсё ў свае рукі загрэбці, — падбухторваў [Дзям’яна] хітры Касцецкі: — Канешне, трэба выступіць і расчыхвосціць!Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)