bezähmen

1.

vt утаймо́ўваць

2.

(sich) авало́даць сабо́й, узя́ць сябе́ ў ру́кі, супако́іцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пару́ка ’зарука ў чым-небудзь, пацвярджэнне чаго-небудзь; гарантыя’ (ТСБМ); паручы́цца, паруча́льны. Рус., укр. пору́ка, польск. poręka, чэш. poruka, серб.-харв. по̏рука, славен. pórok. З по- і рука (гл.). Слова, відавочна, праславянскага паходжання з прычыны старажытнасці звычаю паданнем рукі паручацца за каго-небудзь (параўн. Махэк₂, 523 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

умы́ць, умыю, умыеш, умые; зак.

1. каго-што. Памыць, вымыць, апаласнуць каму‑н. твар, рукі, шыю. Умыць твар і прычасацца.

2. (звычайна ў форме дзеепрым. зал. пр.); перан. Памачыць, асвяжыць дажджом, расой. Ранак сонечны, умыты росамі. Пестрак.

•••

Умыць рукі — ухіліцца ад удзелу ў якой‑н. справе, зняць з сябе адказнасць за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Запэцкаць, забрудзіць усё, многае. Рукі пабрудзіш — вадою адмыеш, душу забрудзіш — і мылам не адмыеш. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрывы́клы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які не прывык да каго‑, чаго‑н. Непрывыклыя да работы рукі сяк-так перакорпвалі дзялянку зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру гарачай парай або кіпнем. Апарыць рукі.

2. Абліць кіпнем. Апарыць мякіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кане́чнасці, ‑ей; адз. канечнасць, ‑і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, органы руху ў жывёлы. Верхнія канечнасці. Ніжнія канечнасці. Заднія канечнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́ўжык, ‑а, м.

Разм. Свавольнік, гарэза. Абкружылі дзеда ўнукі, Як галубкі, галубкі. Іх Сымон бярэ на рукі, Гладзіць жэўжыкам чубкі. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.

1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.

2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвы́клы, ‑ая, ‑ае.

Які адвык ад чаго‑н.; нязвычны. [Банжын] даўно не іграў, і рукі, адвыклыя ад клавішаў, спачатку слухаліся дрэнна. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)