дух, ‑у і ‑а,
1. ‑у. Псіхічныя здольнасці; свядомасць.
2. ‑у. Унутраны стан, настрой, маральная сіла чалавека ці калектыву.
3. ‑у. Характэрныя ўласцівасці, сутнасць, унутраны сэнс чаго‑н.
4. ‑а. У міфалагічных і рэлігійных уяўленнях — бесцялесная, звышнатуральная істота, якая прымае ўдзел у жыцці прыроды і чалавека.
5. ‑у,
6. ‑у.
7. ‑у.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спатка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Ідучы насустрач, па дарозе сустрэць каго‑н.
2. Выйсці сустрэць, прывітаць каго‑н.; прыняць каго‑н.
3. Дачакацца пачатку, наступлення, з’яўлення і пад. чаго‑н.
4. Спасцігнуць каго‑н., надарыцца каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спыні́цца, спынюся, спынішся, спыніцца;
1. Перастаць рухацца.
2. Часова размясціцца, пасяліцца дзе‑н., прыехаўшы куды‑н.
3. Перапыніцца, прыпыніцца, перарвацца (пра развіццё, ход і пад.).
4. Зрабіць перапынак або спыніць (якія‑н. свае дзеянні); стрымацца.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ршы
1.
2. перви́чный;
○ Пе́ршае ма́я — Пе́рвое ма́я;
п. сорт — пе́рвый сорт;
~шая дапамо́га —
◊ ~шым чы́нам — пре́жде всего́; пе́рвым де́лом;
не ~шай маладо́сці — не пе́рвой мо́лодости;
у ~шую чаргу́ — в пе́рвую о́чередь; в пе́рвую го́лову;
з ~шага по́гляду (по́зірку) — с пе́рвого взгля́да;
на п.
з ~шага сло́ва — с пе́рвого сло́ва;
~шая ла́стаўка — пе́рвая ла́сточка;
у ~шых рада́х — в пе́рвых ряда́х;
не п. раз — не впервы́е;
п. і апо́шні раз — пе́рвый и после́дний раз;
на п. абыхо́дак — на пе́рвое вре́мя; на пе́рвый слу́чай;
п. сустрэ́чны — пе́рвый встре́чный;
пры ~шай магчы́масці — при пе́рвой возмо́жности;
~шыя кро́кі — пе́рвые шаги́;
~шай ма́ркі — пе́рвой ма́рки;
з ~шых рук — из пе́рвых рук;
не ~шай све́жасці — не пе́рвой све́жести;
(махля́р) ~шай гі́льдыі — (плут, жу́лик) пе́рвой ма́рки;
п. блін камяко́м —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жыццё, ‑я,
1. Асобая форма руху матэрыі, якая ўзнікла на пэўным этапе яе развіцця і прадстаўлена вялікай колькасцю асобных арганізмаў.
2. Фізіялагічны стан усяго жывога ад зараджэння да смерці.
3. Паўната праяўлення фізічных і духоўных сіл; душэўны ўздым, натхненне.
4. Час існавання каго‑н.; век.
5.
6. Умовы і спосаб існавання каго‑н.; быт.
7.
8. Навакольная рэчаіснасць; быццё.
9. Рух, ажыўленне, якія ўтвараюцца жывымі істотамі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гавары́ць, ‑вару, ‑ворыш, ‑ворыць;
1. Валодаць вуснай мовай.
2.
3. Весці гутарку, размаўляць з кім‑н.
4. Выражаць сабой што‑н., сведчыць аб чым‑н., паказваць на што‑н.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спыні́ць, спыю, спыніш, спыніць;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сустрэ́ць, ‑стрэну, ‑стрэнеш, ‑стрэне;
1. Ідучы насустрач, па дарозе спаткаць каго‑н.
2. Выйсці спаткаць, прывітаць каго‑н.; прывітаць, прыняць каго‑н.
3. Дачакацца пачатку, надыходу, з’яўлення чаго‑н.
4. Спасцігнуць каго‑н., надарыцца каму‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
А́ЛГЕБРА,
навука пра сістэмы аб’ектаў той ці
Вялікі ўплыў на развіццё
У пачатку 20
Літ.:
Математика, её содержание, методы и значение. Т. 1—3. М., 1956;
Бурбаки Н. Очерки по истории математики:
Р.Т.Вальвачоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лаві́ць, лаўлю, ловіш, ловіць;
1. Хапаць каго‑, што‑н. на ляту.
2. Здабываць (рыбу, звяроў, птушак) з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў.
3.
4. Не прапускаць магчымасці для ажыццяўлення чаго‑н., выбіраць зручны момант.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)