Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
міні́стр, ‑а, м.
Член урада, які стаіць на чале міністэрства. Міністр культуры.//Разм., жарт. Аб разумным, дасціпным чалавеку. — Міністр у мяне, а не жонка! — у захапленні ўсклікваў Міхал.Васілевіч.
•••
Кабінет міністраўгл. кабінет.
Міністр-прэзідэнт — тое, што і прэм’ер-міністр.
Міністр-рэзідэнт — дыпламатычны прадстаўнік трэцяга рангу (пасля пасла і пасланніка) у некаторых капіталістычных краінах, які звычайна прызначаецца ў другаступенныя дзяржавы.
Міністр без партфеля — міністр у некаторых капіталістычных краінах, які выконвае спецыяльныя даручэнні.
[Фр. ministre, ад лац. minister — слуга.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапато́пны, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі даўні, старажытны, які быццам бы існаваў яшчэ да міфічнага біблейскага патопу. Насельнікамі.. лясоў былі ўсялякія звяры, з якіх адна частка дайшла да нашага часу бадай што такімі самымі, як былі, другая частка значна змянілася, а трэцяя зусім знікла, і іх цяпер называюць «дапатопнымі».Маўр.
2.Разм.жарт. і іран. Які выйшаў з ужытку; устарэлы, старамодны. Дапатопныя уяўленні. □ Па новых вуліцах спяшаецца трамвай, І зніклі здані дапатопнай копкі.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Régenwetter
n -s дажджлі́вае надво́р’е;
er máchte ein Gesícht wie víerzehn Táge ~ ≅ жарт. ён зрабі́ў кі́слую мі́ну
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Mínne
f - уст., паэт., жарт. каха́нне
höfische ~ — любо́ў ры́цара да да́мы сэ́рца
◊ ~ verkéhrt die Sínne — ≅ любо́ў сляпа́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Глум, глумі́цца, глумі́ць ’псаванне; адходы’, ’псавацца, псаваць’, ’жартаваць і да т. п.’ (БРС, Шат., Касп.). Вельмі разгалінаванае сямейства слоў, вядомае ва ўсіх групах слав. моў. Прасл.*glumiti (sę), *glumъ, *gluma (агляд вялікага матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 147–149). Зыходным для дзеяслова *glumiti лічацца назоўнікі *gluma, *glumъ, якія даследчыкі суадносяць з *glupъ. Услед за Бернекерам (1, 308) лічыцца роднасным са ст.-ісл.glaumr ’шумная забава’, ст.-англ.glēam ’забава, жарты, гульня’, грэч.χλεύη ’жарт’ і г. д. Іншыя версіі лічацца не вельмі надзейнымі. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 416; Слаўскі, 1, 296.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Непералі́ўкі ’безвыходны стан’ (Касп.), ’неспакой, трывога, пагроза’ (Варл.), ’не на жарт’ (Шат.), неперэ́ліўкі, непярэ́ліўкі ’дрэнь справы, бяда будзе’ (Янк. 1, ТС), ст.-бел.непереливки ’не жарты, сур’ёзная справа’ (пач. XVI ст., КГС). Меркаванне Шатэрніка пра запазычанне з польск.nie przelewki ’тс’ не зусім абгрунтаванае, паколькі патрабуе дапушчэння фанетычнай адаптацыі слова ў беларускай мове. Хутчэй можна разглядаць як уласна беларускае ўтварэнне на базе фразеалагізма піва не пераліўкі ’пра цяжкае становішча, калі няма часу на разважанні’, параўн. у скарочаным выглядзе не пераліўкі ’не паласа, нічога добрага не чакай’ (ТС); ад пераліць, гл. ліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тара́ніць1 ’біць, удараць тараном або корпусам баявой машыны’ (ТСБМ), ’біць, разбіваць цэпам перавязь у снапоў дзела лепшага абмалоту’ (Нас., Байк. і Некр.). Апошняе значэнне Насовіч (Нас., 633) звязваў з таран2 (гл.), на якім грунтуецца і літаратурнае слова, магчыма, запазычанае з рус.тара́нить.
Тара́ніць2 ’вешаць рыбу для сушкі’ (Ян.). Параўн. укр.дыял.тара́нити ’выбіраць рыбу з невада’. Адсубстантыўны дзеяслоў ад тара́н1, гл.
Тара́ніць3 ’несці’ (Юрч.), тара́ніццажарт. ’ісці’ (Юрч. Вытв.). Відаць, пераноснае ўжыванне тараніць1, якое суадносіцца з тарнаваць2 ’малаціць перагорнутыя неразвязаныя снапы’ (гл.), або скарочанае з тарабаніць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пло́скі flach, platt;
пло́ская паве́рхняÉbene f -, -n; (ébene) Fläche f;
пло́ская ступня́мед. Pláttfuß m -es, -füße;
◊
пло́скі жарт fáder Scherz [Witz], Fláchwitz m -es, -e (разм.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
цяце́раж.
1.заал. (цецярук) Bírkhahn m -(e)s, -hähne;
2.разм.груб. (разява) Schláfmütze f -, -n, Tóllpatsch m -(e)s, -e;
◊
глуха́я цяце́ражарт.≅ táuber Míchel
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)