камуніка́бельны
(фр. communicable, ад лац. communicare = аб’ядноўваць)
такі, з якім лёгка ўстанаўліваць кантакты і дамаўляцца аб чым-н. (напр. к. чалавек).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
сек’ю́рыці
(англ. security)
1) сістэма дзяржаўнай бяспекі, контрразведка;
2) разм. чалавек або група людзей, якія ажыццяўляюць ахову асобы, што іх наняла.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
зло́сны
1. злой, зло́бный; жёлчный, серди́тый, раздражённый;
з. чалаве́к — злой (зло́бный, жёлчный) челове́к;
з. по́гляд — серди́тый взгляд;
2. (о поступке, чувстве) злой, зло́бный, зло́стный;
3. (ожесточённый) я́рый, я́ростный;
з. во́раг — я́рый (я́ростный) враг;
з. банкру́т — зло́стный банкро́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
bower
I [ˈbaʊər]1.n.
1) альта́нка f.
2) ле́тнік -у m., ле́цішча n., ха́тка f.
2.v.t.
абса́джваць дрэ́вамі, рабі́ць за́сень
II [ˈbaʊər]n.
чалаве́к, які́ кланя́ецца або́ го́рбіцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
corrupt
[kəˈrʌpt]1.adj.
1) сапсу́ты, скарумпава́ны, прада́жны, несумле́нны (чалаве́к)
2) сапсу́ты папра́ўкамі, зьме́намі
3) гнілы́, сапсу́ты
2.v.
1) псава́ць, разбэ́шчваць
2) падкупля́ць
3) перакру́чваць
4) гніць, псава́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
propel
[prəˈpel]v.t. -ll -
пуска́ць у рух, ру́хаць; гна́ць напе́рад, падганя́ць, стымулява́ць
propel a boat by oars — ру́хаць, гнаць чо́вен вёсламі
a person propelled by ambition — чалаве́к гна́ны самалю́бствам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Éinfluss
m -es, Éinflüsse
1) уплыў
~ áusüben — рабі́ць уплыў
~ háben — мець уплыў
únter j-s ~ stéhen* — быць пад чыі́м-н. уплы́вам
ein Mann von ~ — уплыво́вы чалаве́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
geschéit
a разу́мны, ке́млівы
daráus kann man nicht ~ wérden — тут нічо́га не зразуме́еш
ein ~er Kerl — талко́вы [разу́мны] чалаве́к
~er Éinfall — дасці́пная [тра́пная, слу́шная] ду́мка [ідэ́я]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Раллё 1 ’узаранае поле, ворыва; аранне’ (Нас., Мат. Гом., Бяльк., Мат. Маг.), параўн. славен. (o)ralje ’узаранае поле, ніва’, старое чэш. rolí ’поле, ніва’, што да зборн. прасл. *orlьje (< прасл. *ȏrlь, параўн. ст.-рус. раль ’ворыва, поле’, серб.-харв. rȁl, rȃl ’мера зямлі, ворыва’, славен. rȃl ’аранне; узараная зямля’), гл. Бязлай, 3, 148. Параўн. ралля (гл.).
Раллё 2 ’бязладдзе, нагрувашчванне’, ’няўмека, неакуратны чалавек’ (Юрч. Фраз. 1), ’нязгрэба, неахайны чалавек’ (мсцісл., Нар. сл.). Імаверна, ад рала 1 (гл.), у тым ліку ра́лья ’тоўстыя разгалістыя сукі’, магчыма, пад уплывам галлё. Параўн. таксама з райло (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пустэ́ча ’пустата’ (Шат.), пусце́ча ’пустка, пусташ, пустаполіца’ (ТСБМ; ЛА, 2; чэрв., Сл. ПЗБ; любан., Нар. словатв.; Сл. Брэс.), ’неўрадлівае поле’ (Янк. 1, Жд. 1), пустэ́ча ’адзіноцтва, несуцешнасць’ (Варл.), ’несамастойны, несур’ёзны, пусты чалавек’ (маг., Янк. Мат.; Жд. 1., Янк. 1), пусце́ча ’пусты, бяздумны чалавек; распуста’ (ТС, Ян.). Трубачоў (Слав. языкозн., V, 182, 187–188) на аснове адпаведнасці серб.-харв. пустоћа ’пустата’, славен. pustoča ’тс’ рэканструюе *pustotja ў якасці праславянскага дыялектызма; формы з палаталізацыяй, распаўсюджаныя пераважна на ўсходнім Палессі, хутчэй за ўсё, другасныя, узнятыя ў выніку адштурхоўвання ад украінскай дэпалаталізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)