старана́, ‑ы́;
1. Тое, што і бок (у 1–3 і 7 знач.).
2.
3. Прамая лінія, якая абмяжоўвае геаметрычную фігуру.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікчалаве́к, ‑а;
1. Грамадская істота, якая мае высокаарганізаваны мозг, валодае мысленнем, маўленнем, здольнасцю вырабляць прылады працы і мэтанакіравана выкарыстоўваць іх для ўздзеяння на навакольны свет.
2.
3. Асоба як выражэнне высокіх маральных і інтэлектуальных рыс, духоўных якасцей.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
close
I1) зачыня́ць, замыка́ць, заплю́шчваць
2) затыка́ць; зама́зваць
3) канча́ць, спыня́ць
4) счапля́ць; злуча́ць, зьядно́ўваць, змыка́ць
1) зачыня́цца, замыка́цца
2) зака́нчвацца; спыня́цца
3) злуча́цца, зьядно́ўвацца
кане́ц -ца́
•
- close down
- close in
- close out
- close up
II1) блі́зкі
2) шчы́льны, ву́зкі, це́сны
3) густы́
4) дакла́дны, блі́зкі
5) скры́тны, замкнёны
6) абмежава́ны, забаро́нены
1) блі́зка
2) шчы́льна
•
- close on
- close to
- close vote
- pay close attention
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
name
1) імя́
2) про́зьвішча
3) рэпута́цыя, сла́ва
1) зваць; называ́ць каго́-што; дава́ць імя́ каму́-чаму́
2)
а) прызнача́ць (да́ту чаго́-н.)
б) name a price — скажы́ цану́
3) прызнача́ць на стано́вішча
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Жабанець, жэбоніты ’бубнець, ціха і невыразна гаварыць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
забра́ць, ‑бяру, ‑бярэш, ‑бярэ; ‑бяром, ‑бераце;
1. Узяць каго‑, што‑н. з сабой, да сябе.
2. Узяць сабе; адабраць, захапіць.
3.
4.
5.
6.
7. Увабраць, засунуць (пра адзенне).
8.
9. Заняць многа або лішняе пры рабоце.
10. Вымазацца, выпацкацца граззю, пылам, мелам.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́шні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца на самым канцы чаргі, шэрагу падобных прадметаў, з’яў.
2. Адзіны, астатні.
3. Які адбыўся непасрэдна перад чым‑н.
4. Канчатковы, рашаючы, заключны.
5. Вышэйшы, крайні.
6. Самы нязначны з усіх падобных; дрэнны.
7. Гэты, толькі што названы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з-пад і
Спалучэнне з прыназоўнікам «з-пад» («з-пада») выражае:
Прасторавыя адносіны
1. Ужываецца пры абазначэнні прадмета ці месца, знізу або з ніжняга боку якіх накіравана дзеянне, рух.
2. Ужываецца пры ўказанні на кірунак руху з месца, якое знаходзіцца ў непасрэднай блізкасці ад прадмета, названага залежным словам.
Аб’ектныя адносіны
3. Ужываецца пры ўказанні на прыладу, з дапамогай якой што‑н. робіцца, ствараецца, атрымліваецца.
4. Ужываецца пры абазначэнні якога‑н. стану ці становішча, ад якога хто‑, што‑н. вызваляецца (звычайна ў спалучэннях з дзеясловамі «выйсці», «вырвацца», «вызваліць», «вызваліцца» ці
Азначальныя адносіны
5. Ужываецца пры характарыстыкі прадмета шляхам указання на яго былое прызначэнне.
Акалічнасныя адносіны
6. У асобных спалучэннях ужываецца пры абазначэнні спосабу дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куды́,
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Аднародны па саставу, элементарны; не складаны, не састаўны.
2. Не складаны, не цяжкі для разумення, выканання, рашэння.
3. Без асаблівых упрыгожанняў; не мудрагелісты, не вычварны.
4. Грубы па якасці; недастаткова апрацаваны.
5. Які нічым не вызначаецца сярод іншых; звычайны.
6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).
7. Няхітры, прастадушны, адкрыты, не ганарлівы.
8.
9.
10. Прамы, роўны, без выгібаў.
11. Яўны, адкрыты.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)