працава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе;
1. Займацца якой‑н. працай.
2.
3.
4.
5. Знаходзіцца ў дзеянні, дзейнічаць (пра механізмы, агрэгаты і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе;
1. Займацца якой‑н. працай.
2.
3.
4.
5. Знаходзіцца ў дзеянні, дзейнічаць (пра механізмы, агрэгаты і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свіста́ць, свішчу, свішчаш, свішча;
1. Утвараць свіст (у 1 знач.).
2. Утвараць свіст (у 2 знач.).
3. Утвараць свіст (у 3 знач.).
4. Біць, ліцца з сілаю (пра вадкасць).
5. Утвараць свіст (у 4 знач.).
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сці́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Перастаць чуцца; заціхнуць (пра гукі, шумы і пад.).
2. Перастаць гаварыць, спяваць, крычаць; замоўкнуць.
3. Паменшыцца ў сіле, аслабець; спыніцца (пра з’явы прыроды).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́заць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упусці́ць, упушчу, упусціш, упусціць;
1.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацягну́ць 1, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
1. Цягнучы, даставіць куды‑н.
2.
3. Уцягнуць у сярэдзіну, унутр чаго‑н.
4. Удыхнуць, уцягнуць у сябе (дым, паветра і пад.).
5. Накрыць тонкім слоем чаго‑н.
6. Пацягнуць, расправіць (занавеску і пад.) так, каб закрыць, засланіць што‑н.
7. Туга завязаць, сцягнуць.
8. Заняць чым‑н. часу больш, чым меркавалася; затрымаць заканчэнне чаго‑н.
9. Шчыльна закруціць, зашрубаваць.
•••
зацягну́ць 2, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыццё, ‑я,
1. Асобая форма руху матэрыі, якая ўзнікла на пэўным этапе яе развіцця і прадстаўлена вялікай колькасцю асобных арганізмаў.
2. Фізіялагічны стан усяго жывога ад зараджэння да смерці.
3. Паўната праяўлення фізічных і духоўных сіл; душэўны ўздым, натхненне.
4. Час існавання каго‑н.; век.
5.
6. Умовы і спосаб існавання каго‑н.; быт.
7.
8. Навакольная рэчаіснасць; быццё.
9. Рух, ажыўленне, якія ўтвараюцца жывымі істотамі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; ‑кладзём, ‑кладзяце;
1. Надаць каму‑, чаму‑н. ляжачае становішча, змясціць куды‑н. у такім становішчы.
2. Змясціць куды‑н., размясціць дзе‑н.
3. Тое, што і палажыць (у 2 знач.).
4. Зрабіць знак, пакінуць адбітак чаго‑н.
5. Налажыць ежы, корму.
6. Тое, што і палажыць (у 3 знач.).
7. Знесці (яйцы), каб вывесці патомства.
8.
9. З назоўнікамі «пачатак», «канец», «аснова» і г. д. утварае спалучэнні, якія маюць значэнне: зрабіць тое, што азначаюць гэтыя назоўнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́мы, ‑ая, ‑ае;
1. Ужываецца пры ўказальных займенніках «той», «гэты» для іх удакладнення ў значэнні: якраз, менавіта.
2. Пры назоўніках са значэннем месца, прасторы або часу ўдакладняе прасторавую або часавую мяжу дзеяння.
3. З назоўнікамі месца і часу выражае гранічна высокую ступень праяўлення ў іх якой‑н. уласцівасці.
4. У спалучэнні з якаснымі прыметнікамі служыць для ўтварэння найвышэйшай ступені.
5. Тое, што і сам (у 1, 2 знач.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сячы́, сяку, сячэш, сячэ; сячом, сечаце, сякуць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)