Кавалё́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кавалё́ў
Р. Кавалё́ва
Д. Кавалё́ву
В. Кавалё́ў
Т. Кавалё́вам
М. Кавалё́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кавалё́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кавалё́ў кавалё́ва кавалё́ва кавалё́вы
Р. кавалё́вага кавалё́вай
кавалё́вае		 кавалё́вага кавалё́вых
Д. кавалё́ваму кавалё́вай кавалё́ваму кавалё́вым
В. кавалё́ў (неадуш.)
кавалё́вага (адуш.)		 кавалё́ву кавалё́ва кавалё́вы (неадуш.)
кавалё́вых (адуш.)
Т. кавалё́вым кавалё́вай
кавалё́ваю		 кавалё́вым кавалё́вымі
М. кавалё́вым кавалё́вай кавалё́вым кавалё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кавалёў кузнеца́, кузнецо́в;

кавалёў сын — сын кузнеца́, кузнецо́в сын

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавалёў, ‑лёва.

Які належыць кавалю. Кавалёў сын. □ Чырвонаармеец.. глянуў здалёку на шыбы новай кавалёвай хаты. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кава́ль кавалі́
Р. каваля́ кавалёў
Д. кавалю́ каваля́м
В. каваля́ кавалёў
Т. кавалём каваля́мі
М. кавалю́ каваля́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Кавалі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кавалі́
Р. Кавалё́ў
Д. Каваля́м
В. Кавалі́
Т. Каваля́мі
М. Каваля́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

велічэ́знасць, ‑і, ж.

Уласцівасць велічэзнага. Велічэзнасць балотнага масіву сапраўды выратоўвала партызан. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотарэпарцёр, ‑а, м.

Фатограф, які займаецца фотарэпартажам. Фотарэпарцёры паспелі шчоўкнуць сваімі апаратамі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбало́тны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца паблізу балота. Прыбалотная зямля. □ Скончылася жыта, пачынаўся прыбалотны хмызняк. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які страціў разважлівасць; адурэлы. Час быў выйграны. Гітлераўцы, адстрэльваючыся, беглі, як ачумелыя. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)