вы́пладак, ‑дка, м.

Народжаныя дзіцяняты; вывадак. Воўчы выпладак. // Пагард. Пра чалавека, які з’яўляецца чыім‑н. патомкам, сынам ці дачкой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маёмасць, ма́емасць, ма́імысьць ’рэчы, прадметы, каштоўнасці, якія знаходзяцца ў чыім-небудзь уладанні’ (ТСБМ, Касп., Гарэц., Бяльк.) — аддзеепрыметнікавае ўтварэнне ад маёмы, маімый ’наяўны, той, што ёсць’ (Бяльк.), як вядомы, знаёмы і суф. ‑асць. Сюды ж навуковы тэрмін — новаўтварэнне (калька) маёмасны ’звязаны з уладаннем’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запазы́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Узяўшы пазыку, зрабіцца чыім‑н. даўжніком. Кажуць: можна перад кім хочаш запазычыцца, толькі не перад дзяржавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які выдзелены на ўтрыманне. Утрыманскі фонд. // Уласцівы людзям, якія імкнуцца жыць на чыім‑н. утрыманні. Утрыманская псіхалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Выступаць у якасці апанента на дыспуце, спрэчцы; быць чыім‑н. апанентам. // Наогул пярэчыць каму‑н. у спрэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпанава́ць

(лац. imponere)

адпавядаць чыім-н. патрабаванням, густам, настроям; падабацца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

разду́мье ср. ро́здум, -му м.;

разду́мье о чье́й-л. судьбе́ ро́здум аб чыі́м-не́будзь лёсе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрыма́нства, -а, н. (афіц.).

1. Знаходжанне на чыім-н. утрыманні.

Дакументы аб утрыманстве.

2. Імкненне жыць на ўсім гатовым, разлічваць на чыю-н. дапамогу, а не на свае сілы.

Нельга разлічваць на ў.

|| прым. утрыма́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Утрыманская псіхалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даручы́ць, -ручу́, -ру́чыш, -ру́чыць; -ру́чаны; зак., каму каго-што.

1. Ускласці на каго-н. абавязак выканаць што-н.

Д. яму праверыць работу.

2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.

Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няньцы.

|| незак. даруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

say-so [ˈseɪsəʊ] n. infml зага́д, распараджэ́нне

♦

on smb.’s say-so па чыі́м-н. зага́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)