1. Нагруднік, пераважна з белай тканіны, прышыты або прышпілены да мужчынскай кашулі. Максім знімае з сябе студэнцкую тужурку, белы каўнерык і манішку, узіраецца ў маленькае люстэрка.Майхровіч.//Устаўка на грудзях у жаночай сукенцы.
2. Частка мужчынскай кашулі, якая закрывае грудзі. Кашуля з вышытай манішкай. □ З-пад расшпіленай фуфайкі бялела вышываная чырвоным крыжам манішка.Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Éinsetzung
f -, -en
1) уста́ўка
2) прызначэ́нне (на пасаду)
3) уво́д (у дзеянне; валоданне)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
panel[ˈpænl]n.
1. панэ́ль (у розных знач.)
2. пульт;
a control panel пульт кірава́ння
3.уста́ўка (у адзенні)
4. гру́па экспе́ртаў, удзе́льнікаў дыску́сіі на тэлеба́чанні/ра́дыё
5. спіс;
be on the panel быць у спі́се
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
парантэ́з
(фр. parenthèse = уводнае слова; думка, ад гр. parenthesis = устаўка)
фігурная дужка, якая служыць для аб’яднання некалькіх слоў або радкоў, часцей за ўсё ў табліцах і формулах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Ненаўце́й, нінаўцёй ’нечакана’ (Бяльк.). Рус.дыял.ненавтей ’нечакана, незнарок’. Другая частка (пасля адмоўя не-) звязана з ‑цеяць, гл. зацеяць, зацей, паралельным да -цяваць, параўн. выцяваць ’выдумляць’ (Нас.), што суадносяць з таіць (Гараеў, 114; Ілліч–Світыч, ВЯ, 1959, 7–8), рус.наўг.ненаний ’нечакана, незнарок; раптоўна’ (ад чаяти ’чакаць’) тлумачыць семантыку зыходнага дзеяслова. Устаўкаў як у выпадку нацянькі, наўцянькі ’нацянькі, проста’ (Бяльк.), гл. паў-. Параўн. няўцейкам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
эпізо́д
(фр. épisode, ад гр. episodion = устаўка, дадатак)
1) выпадак, здарэнне, адзін з момантаў у ходзе падзей (напр. э. гісторыі, э. бою);
2) адносна закончаная частка мастацкага твора (напр. э. з рамана).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
wtręt
м.
1. ~u — украпванне; іншароднае цела;
2. ~u — устаўка; дадатак; адхіленне (ад тэмы);
3.уст. назола
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Закамы́рдзіцца ’надзьмуцца, пакрыўдзіцца’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. рус.стаўрап.камыза́ ’капрызнае дзіця’, укр.закомези́тися ’закапрызіць’, комези́тися, комизи́тися ’валтузіцца, марудзіць, крыўдзіцца’. За‑, вядома, прэфіксальнае. Магчыма, што і ка‑/ко‑ мае прэфіксальны характар. Тады трэба шукаць зыходны корань тыпу мез‑, мырз‑ (дз < з, відаць, экспрэсіўны пераход, як і устаўка ці апушчэнне ‑р‑). Можа, ён звязаны з рус.дыял.ніжнегар.мырзать ’поўзаць па падлозе’ ці з рус.мерзить, укр.мерзи́ти ’адчуваць, выклікаць агіду’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Éinlage
f -, -n
1) зме́сціва, то́е, што змяшча́ецца [знахо́дзіцца] (у чым-н.), улажэ́нне; уклада́нне, дада́так
2) тэх. пракла́дка, устаўка
3) грашо́вы ўклад [узно́с]
~ auf Sicht — укла́д да патрабава́ння
únbefristete ~ — бестэрміно́вы ўклад
die ~(von ver Bank) ábheben — зняць укла́д (з ба́нка)
4) мед. тампо́н, уста́ўка; часо́вая пло́мба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Umráhmung
f -, -en
1) абрамле́нне, уста́ўка ў ра́мку
2) абрамле́нне (пра валасы і г.д.)
die kulturélle ~ éiner Féier — маста́цкая ча́стка свя́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)