уста́ўка, -і, ДМ -та́ўцы, ж.

1. гл. уставіць.

2. мн. -і, -та́вак. Тое, што ўстаўлена.

Устаўкі ў рукапісе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уста́ўка

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. уста́ўка
Р. уста́ўкі
Д. уста́ўцы
В. уста́ўку
Т. уста́ўкай
уста́ўкаю
М. уста́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уста́ўка

‘тое, што ўстаўлена’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уста́ўка уста́ўкі
Р. уста́ўкі уста́вак
Д. уста́ўцы уста́ўкам
В. уста́ўку уста́ўкі
Т. уста́ўкай
уста́ўкаю		 уста́ўкамі
М. уста́ўцы уста́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уста́ўка ж., в разн. знач. вста́вка;

у. ако́нных рам — вста́вка око́нных рам;

у ру́капісе шмат уста́вак — в ру́кописи мно́го вста́вок;

у. псава́ла суке́нку — вста́вка по́ртила пла́тье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́ўка, ‑і, ДМ ‑таўцы; Р мн. ‑тавак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. устаўляць — уставіць (у 1 знач.).

2. Тое, што ўстаўлена. У першым выданні ўсё, што не магло быць выказана сюжэтам, пераносілася ў лірычныя ўстаўкі, пісаныя эзопаўскаю мовай. У. Калеснік. Гэта быў даволі аб’ёмісты рукапіс, два гады пісаны, перапісаны і зноў пачырканы, з устаўкамі на палях і на адвароце старонак, з табліцамі і дыяграмамі. Брыль. Насця, круглая, нізенькая, у яркім плацці, пашытым, мабыць, з адных стужак, карункаў ды ўставай, — проста нейкі стракаты клубок — падала Сяргею пульхную, з ямачкамі на запясці, руку і хмыкнула ў кулак. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́ўка ж

1. (дзеянне) Éinsetzen n -s; Éinschaltung f -, -en, Éinfügung f -, -en (у тэкст і г. д.);

уста́ўка ў ра́му Éinrahmung f -, -en;

уста́ўка ў апра́ву Éinfassung f -, -en;

2. (устаўлены ўрывак) éingesetzte Stélle; Éinschub m -(e)s, -schübe (у рукапіс, карэктуру);

3. кравец (у сукенцы) Éinsatz m -es, -sätze;

кару́нкавая уста́ўка Spítzeneinsatz m;

4. кіно, радыё Éinblendung f -, -en, Éinblende f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., што.

1. у што. Паставіць, змясціць у сярэдзіну чаго-н.

У. шыбу ў раму.

У. зубы (штучныя). У. слова ў размову (перан.)

2. чым. Заняць, укрыць паверхню.

У. стол ядой.

3. перан., у каго-што і каго-што. Нерухома ўтаропіць на каго-, што-н. (вочы, позірк).

У. позірк у прастору.

|| незак. устаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. уста́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устаўля́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

insertion [ɪnˈsɜ:ʃn] n. уста́ўка; увядзе́нне, укаране́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цві́кля, ‑і, ж.

Спец. Устаўка ў рукаве кашулі пад пахай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вста́вка ж.

1. (действие) устаўля́нне, -ння ср., уста́ўка, -кі ж.;

2. в др. знач. уста́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)